мазгаўня́, ‑і, ж.
Разм. груб. Галава. І хрысціць кулак мазгаўню цвердалобую. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пясць ’кісць рукі’ (ТСБМ, Нас., Стан., Ласт.), сюды ж пясць, пя́стка ’жменя’ (даўг., Сл. ПЗБ; віц., Шн.), укр. пʼясть ’кісць рукі; кулак’, рус. пясть ’кісць рукі’, польск. pięść ’кулак’, чэш. pešt ’тс’, славац. päsť ’тс’, в.-луж. pjasć ’тс’, н.-луж. pěsć ’тс’, палаб. pǫst ’тс’, славен. pẹ̑št ’кулак; прыгаршчы’, серб.-харв. пе̂ст, пе̏ст ’кулак’, балг. пе́стник ’кулак’. Прасл. *pęstь ’кулак; сціснутыя пяць пальцаў рукі’, далей звязваюць з і.-е. *penku̯e ’пяць’ (Сной₂, 508; Фасмер, 3, 424). Роднаснае ст.-в.-ням. fūst ’кулак’, ням. Faust ’тс’, ст.-англ. fyst ’тс’, гл. Траўтман, 218; Шустар-Шэўц, 2, 1072. Сумнеўная сувязь з пядзя (гл.), літ. kùmstė ’кулак’, якую дапускае Брукнер (412); гл. пярэчанні ў Фасмера (там жа), Скока (2, 645). Агляд версій гл. ESJSt, 11, 642.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кулачо́к I, -чка́ м.
1. уменьш.-ласк. кулачо́к;
2. тех. кулачо́к, кула́к
кулачо́к II, -чка́ м., уменьш., ирон. кулачо́к; см. кула́к II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
свиста́ть несов. свіста́ць;
свиста́ть всех наве́рх мор. свіста́ць усі́х наве́рх;
◊
ищи́-свищи́ шука́й ве́тру ў по́лі;
свиста́ть в кула́к свіста́ць у кула́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
fist
[fɪst]
1.
n.
кула́к -а́ m.
2.
v.t.
біць кулака́мі, кулако́м
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кула́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Разм. Жан. да кулак 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кулаччо́, ‑а, н., зб.
Пагард. Кулакі (гл. кулак 2). Ціха, агідна шапталася заядлае кулаччо вясковае. Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны; незак., што.
1. Рабіць камякі, ляпіць што-н. з чаго-н. мяккага, рыхлага.
К. шарыкі з гліны.
2. Сціскаць у камяк, мяць (пра кулак).
К. кулакі.
|| зак. пакамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны і скамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сашчапі́ць, -шчаплю́, -шчэ́піш, -шчэ́піць; -шчэ́плены; зак., што.
1. Злучыць адно з адным пры дапамозе сашчэпак, клямараў і пад.
С. ланцуг.
2. Злучыць разам, сплятаючы (рукі, пальцы).
С. кулак.
С. рукі.
С. зубы (сціснуць).
|| незак. сашчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і сашчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
claw1 [klɔ:] n.
1. кіпцю́р, кі́пець, пазу́р
2. ла́па з кіпцюра́мі
3. клю́шня
4. tech. кула́к, зубе́ц
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)