дро́гацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Абл. Падскокваць, трэсціся. [Арлоўскі] хваравіта моршчыўся і стагнаў, калі сані дрогаліся ад тоўстых каран[ёў] дрэў. Паслядовіч. Пад нагамі ў .. [Салаўёва] гайдаецца і дрогаецца кузаў грузавіка. Шарахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарэ́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Разм.

1. Скрывіць, сагнуць, скарабаціць. Сплюшчыўшы і скарэжыўшы кузаў «усюдыхода», Якавенка паімчаў далей. Мележ.

2. перан. Змяніць да непазнавальнасці, сказіць. Грымаса скарэжыла твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масці́ць, машчу́, мо́сціш, мо́сціць; мо́шчаны; незак., што.

1. Рабіць насціл з дошак, бярвення.

М. падлогу.

2. Тое, што і брукаваць.

М. брук.

3. Старанна ўкладваць, размяшчаць (разм.).

М. мэблю ў кузаў.

|| зак. вы́масціць, -машчу, -масціш, -масціць; -машчаны (да 2 знач.), замасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны (да 1 і 2 знач.) і намасці́ць, -машчу́, -мо́сціш, -мо́сціць; -мо́шчаны (да 1 і 3 знач.).

|| наз. машчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кабрыяле́т, ‑а, М ‑леце, м.

1. Лёгкі аднаконны двухколы экіпаж без козлаў з адным сядзеннем.

2. Кузаў легкавога аўтамабіля з адкідным верхам і бакавінамі, якія складаюць адно цэлае з каркасам кузава.

[Фр. cabriolet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манапо́ста

(ад мана- + іт. posto = месца)

адкрыты кузаў гоначнага аўтамабіля, разлічаны на размяшчэнне вадзіцеля ў напаўляжачым становішчы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

coupé

н. нескл. [kupe]

1. кузаў; салон (аўтамабіля)

2. уст. купэ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пад’ёмнік, ‑а, м.

Механізм, пры дапамозе якога падымаюць цяжары і пасажыраў. Пнеўматычны пад’ёмнік. □ Ноччу ляпіў мокры снег, раскісалі дарогі, ледзяною карою абрасталі тросы пад’ёмнікаў. Грахоўскі. Матор напружана ўзвыў, вал пад’ёмніка закруціўся, кузаў прыўзняўся. Вышынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўкіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Укінуць усіх, многіх або ўсё, многае. Звязаў .. [мужык] Белку, палажыў на воз, а парасят паўкідаў у мяшок. Якімовіч. Мужчыны паўкідалі ў кузаў рыдлёўкі, кіркі, памаглі сесці жанчынам. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ландо́

(фр. landau)

1) чатырохмесная карэта з адкідным верхам;

2) кузаў легкавога аўтамабіля з адкідным верхам над заднімі сядзеннямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кабрыяле́т

(фр. cabriolet)

1) лёгкі двухколы экіпаж 1 з адным сядзеннем без козлаў;

2) кузаў легкавога аўтамабіля з адкідным верхам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)