скаро́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; незак., каго-што.
Разм. Уст. Карміць скаромнай ежай у посныя дні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абяца́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).
Абяцанне (часцей нявыкананае).
Абяцанкі-цацанкі, а дурню радасць (прыказка).
◊
Карміць абяцанкамі каго (разм., неадабр.) — даваць абяцанні што-н. зрабіць, але не выконваць іх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паі́ць несов., в разн. знач. пои́ть;
◊ п. і кармі́ць — пои́ть-корми́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Са́іць ’карміць грудзьмі’ (Сцяшк. Сл.), ’карміць грудзьмі’, ’карміць з вымені’, ’карміць з соскі’ (Сл. ПЗБ). Новы інфінітыў ад асновы цяп. ч. *саю, параўн. славац. sajím ’кармлю’ ад прасл. *sъsati (гл. ссаць). Лінгвагеаграфія ўказвае на запазычанне з польскай; відаць, нерэгулярная дыял. форма.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dożywiać
незак. дакормліваць; карміць дадаткова
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыко́рмліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да прыкарміць.
2. Карміць чым‑н. дадаткова (пра грудных дзяцей).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абяца́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Абяцанне (часцей нявыкананае). [Тапурыя:] — Цара-такі прагналі, але вольнасць народу багатыя не далі, ашукалі народ абяцанкамі... Самуйлёнак. Сымон жа крыўду дзён спазнаў, Цану спазнаў ён абяцанкам. Броўка. Абяцанка — цацанка, а дурню радасць. Прыказка.
•••
Абяцанкамі карміць гл. карміць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жаме́рыны, ‑рын; адз. няма.
Адходы пасля выціскання соку або алею з чаго‑н. Бурачныя жамерыны. Карміць свіннёй жамерынамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
karmić
незак. карміць;
karmić kury ziarnem — карміць курэй зернем;
karmić nadzieją — даваць надзею; абнадзейваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
лакта́цыя
(ад лац. lactare = утрымліваць малако, карміць малаком)
працэс утварэння і выдзялення малака малочнымі залозамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)