oszpecać

незак.

1. калечыць, знявечваць;

2. псаваць, збрыджваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

haratać się

незак. разм. біцца; калечыць адно аднаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

disable

[dɪˈseɪbəl]

v.t.

кале́чыць, рабі́ць няздо́льным, непрыда́тным, абясьсі́льваць, рабі́ць непрацаздо́льным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Няве́чыцькалечыць, рабіць недзеяздольным, псаваць’ (ТСБМ), няве́чыць ’біць, калечыць; абражаць, зневажаць’ (Ян.), нівечыць (нивичиць) ’ператвараць у нішто, ужываць на зло’ (Нас.), укр. ні́вечити ’псаваць, зніштажаць, ператвараць у нішто; мучыць, здзекавацца, жорстка абыходзіцца’, польск. niweczyć ’ператвараць у нішто, нішчыць, разбураць’, славац. nivočiť ’тс’. Зыходная форма *vъ ni‑vъ‑čь‑ > + у ні ва што (ператварыцца), сучаснае ў нішто, параўн. ст.-бел. в ни ве што побач ни в што (XV ст., Карскі 2-3, 215), у Насовіча: въ нивичъ пошло, гл. нівеч. Літаратурная форма з ня‑, відаць, пад уплывам народнаэтымалагічнага збліжэння з не век, нявечна і пад., параўн. таксама ўкр. не́віч ’нішто’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obrażać

незак.

1. наносіць цялесныя пакалечанні; калечыць;

2. абражаць, зневажаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

deform

[dɪˈfɔrm]

v.t.

1) дэфармава́ць, псава́ць фо́рму

2) га́дзіць, бры́дзіць; няве́чыць, кале́чыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

injure [ˈɪndʒə] v.

1. пашко́джваць, ра́ніць, кале́чыць;

Ten people were injured in the accident. Дзесяць чалавек былі пакалечаны ў выніку гэтай аварыі.

2. кры́ўдзіць, абража́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verkrüppeln

1.

vt

1) (с)кале́чыць; зняве́чыць

2.

vi (s)

1) хіле́ць

2) зрабі́цца [стаць] кале́кам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

maim

[meɪm]

1.

v.t.

1) кале́чыць, няве́чыць

2) абясьсі́льваць

2.

n.

скале́чаньне, зьняве́чаньне n.; ра́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тапта́ць, тапчу́, то́пчаш, то́пча; тапчы́; тапта́ны; незак.

1. каго-што. Прымінаць нагамі, ходзячы па чым-н.

Т. траву.

2. каго. Наязджаючы канём, збіваць з ног, душыць, калечыць.

3. што. Ступаючы, пэцкаць нагамі (разм.).

Т. падлогу.

4. што. Збіваць, зношваць абутак.

Т. боты.

5. перан., што. Пагарджаючы, груба зневажаць, абражаць.

Т. чалавечую годнасць.

|| зак. патапта́ць, -тапчу́, -то́пчаш, -то́пча; -тапчы́; -тапта́ны (да 1—3 знач.) і стапта́ць, стапчу́, сто́пчаш, сто́пча; стапчы́; стапта́ны (да 4 знач.).

|| наз. тапта́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)