дрыгаце́ць, ‑ціць; незак.

Разм. Дрыжаць, трэсціся, калаціцца. Глуха калацілася паветра ад стрэлаў гармат, і з ім калаціліся-дрыжалі вокны-шыбы, і хатка дрыгацела, як калыска. Нікановіч. // Мігцець, трапятаць. На ясным небе загараліся зоркі, дрыгацелі, свяціліся рознакаляровымі агеньчыкамі, пераліваліся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hüpfen

vi (h, s)

1) скака́ць, падско́кваць

2) калаці́цца (пра сэрца)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bíbbern

vi разм. калаці́цца, дрыжа́ць (vor Angst, Kälte – ад страху, холаду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tremble

[ˈtrembəl]

1.

v.i.

1) калаці́цца; трэ́сьціся, дрыжэ́ць

2) трапята́цца

2.

n.

дрыжэ́ньне n., дрыго́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dygotać

dygota|ć

незак. дрыжэць, трэсціся; калаціцца; лекатаць;

~ć z zimna — калаціцца ад холаду;

ziemia ~ła od czołgów — зямля дрыжэла ад танкаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дёргаться

1. ту́зацца; калаці́цца, крыві́цца, ку́рчыцца; то́ргацца; (передёргиваться) паце́пвацца, перасмы́квацца;

2. страд. рва́цца, вырыва́цца, ску́бціся; см. дёргать​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pound​2 [paʊnd] v.

1. (at/against/on) мо́цна біць, груката́ць, калаці́ць (па чым-н.)

2. мо́цна бі́цца, калаці́цца (пра сэрца)

3. (out) мо́цна ігра́ць на музы́чным інструме́нце

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shiver

I [ˈʃɪvər]

1.

v.i.

трэ́сьціся, калаці́цца, дрыжэ́ць

He is shivering — Яго́ трасе́

to shiver with fever — калаці́цца ў ліхама́нцы

2.

n.

дрыжа́ньне, дры́жыкі pl. (ад хо́ладу, стра́ху)

II [ˈʃɪvər]

1.

v.t.

драбі́ць (на кава́лачкі, на дру́зачкі)

2.

n.

дро́бныя аско́лкі, кава́лачкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ламота ’працяглы боль у касцях, суставах, мышцах’ (Сцяшк., Яруш., ТСБМ). Укр., рус. ломота, польск. łomota ’тс’. Прасл. lomota < lomiti > ламі́ць (гл.). Літ. lamatà ’раптоўнае ламанне, разломванне (у буру)’ з’яўляецца дакладным адпаведнікам прасл. лексемы (Слаўскі, 5, 181–182). Сюды ж сувалк. ламотаць ’трэсціся, калаціцца’ (КЭС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

quake​2 [kweɪk] v. дрыжа́ць; трэ́сціся; калаці́цца;

quake with fear/with cold дрыжа́ць ад стра́ху/ад хо́ладу;

The explosion made the whole building quake. Ад выбуху здрыгануўся ўвесь будынак.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)