развіха́ць
‘расхістаць што-небудзь (развіхаць зуб)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
развіха́ю |
развіха́ем |
| 2-я ас. |
развіха́еш |
развіха́еце |
| 3-я ас. |
развіха́е |
развіха́юць |
| Прошлы час |
| м. |
развіха́ў |
развіха́лі |
| ж. |
развіха́ла |
| н. |
развіха́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
развіха́й |
развіха́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
развіха́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абязбо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.
Зрабіць бязбольным, зняць боль.
А. зуб замарожваннем.
|| незак. абязбо́льваць, -аю, -аеш, -ае; наз. абязбо́льванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
му́драсць ж., в разн. знач. му́дрость;
○ зуб ~ці — зуб му́дрости;
◊ змяі́ная м. — змеи́ная му́дрость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клец м., обл. (в бороне) зуб
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
tit for tat [ˌtɪtfəˈtæt]n. «во́ка за во́ка», «зуб за зуб»;
give smb. tit for tat адплаці́ць, адпо́мсціць каму́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
запламбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.
1. Паставіць пломбу (у зуб). Запламбаваць зуб.
2. Запячатаць, налажыўшы пломбу. Запламбаваць вагон.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ку́тні углово́й; (о зубе — ещё) кра́йний коренно́й;
к. пако́й — углова́я ко́мната;
к. зуб — кра́йний коренно́й зуб
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вырыва́тьI несов.
1. (выдёргивать) вырыва́ць;
вырыва́ть зуб вырыва́ць зуб;
2. (игрывать) выдзіра́ць;
вырыва́ть листы́ из кни́ги выдзіра́ць лісты́ з кні́гі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
коренно́й
1. прил. карэ́нны;
коренно́й жи́тель карэ́нны жы́хар;
коренны́м о́бразом карэ́нным чы́нам;
коренно́й зуб карэ́нны зуб;
2. сущ. каранні́к, -ка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
fang [fæŋ] n.
1. клык
2. ядаві́ты зуб (змяі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)