развіха́ць

‘расхістаць што-небудзь (развіхаць зуб)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. развіха́ю развіха́ем
2-я ас. развіха́еш развіха́еце
3-я ас. развіха́е развіха́юць
Прошлы час
м. развіха́ў развіха́лі
ж. развіха́ла
н. развіха́ла
Загадны лад
2-я ас. развіха́й развіха́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час развіха́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абязбо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Зрабіць бязбольным, зняць боль.

А. зуб замарожваннем.

|| незак. абязбо́льваць, -аю, -аеш, -ае; наз. абязбо́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́драсць ж., в разн. знач. му́дрость;

зуб ~цізуб му́дрости;

змяі́ная м. — змеи́ная му́дрость

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клец м., обл. (в бороне) зуб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tit for tat [ˌtɪtfəˈtæt]n. «во́ка за во́ка», «зуб за зуб»;

give smb. tit for tat адплаці́ць, адпо́мсціць каму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запламбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

1. Паставіць пломбу (у зуб). Запламбаваць зуб.

2. Запячатаць, налажыўшы пломбу. Запламбаваць вагон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́тні углово́й; (о зубе — ещё) кра́йний коренно́й;

к. пако́й — углова́я ко́мната;

к. зуб — кра́йний коренно́й зуб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вырыва́тьI несов.

1. (выдёргивать) вырыва́ць;

вырыва́ть зуб вырыва́ць зуб;

2. (игрывать) выдзіра́ць;

вырыва́ть листы́ из кни́ги выдзіра́ць лісты́ з кні́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коренно́й

1. прил. карэ́нны;

коренно́й жи́тель карэ́нны жы́хар;

коренны́м о́бразом карэ́нным чы́нам;

коренно́й зуб карэ́нны зуб;

2. сущ. каранні́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fang [fæŋ] n.

1. клык

2. ядаві́ты зуб (змяі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)