прыкруці́ць, ‑кручу, ‑круціш, ‑круціць;
1. Прышрубаваць; закруціць.
2. Закручваючы, прымацаваць; прывязаць.
3. Закруціць трохі або тужэй; падкруціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкруці́ць, ‑кручу, ‑круціш, ‑круціць;
1. Прышрубаваць; закруціць.
2. Закручваючы, прымацаваць; прывязаць.
3. Закруціць трохі або тужэй; падкруціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прытушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць;
1. Трохі
2.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
odkupić
odkupi|ć1. выкупіць; адкупіць; купіць;
2.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
газ 1, ‑у,
1. Фізічнае цела, асобныя часціны якога, слаба звязаныя паміж сабой, рухаюцца свабодна і раўнамерна запаўняюць усю прастору, у якой знаходзяцца.
2.
3.
•••
[Фр. gaz.]
газ 2, ‑у,
Лёгкая шаўковая празрыстая тканіна.
[Фр. gaze.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыту́хнуць 1, ‑не;
1. Зменшыцца,
2.
3.
прыту́хнуць 2, ‑не;
Трохі сапсавацца, стухнуць (пра харчы, корм і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ху́ткасць
ху́ткасць язды́ Fáhrgeschwindigkeit
набіра́ць ху́ткасць die Geschwíndigkeit stéigern;
е́хаць на пе́ршай ху́ткасці
пераключэ́нне ху́ткасцяў
адпра́віць вялі́кай ху́ткасцю
груз мало́й ху́ткасці
з ху́ткасцю мала́нкі blítzschnell
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
спусці́ць, спушчу́, спу́сціш, спу́сціць; спу́шчаны;
1. каго-што. Перамясціць зверху ўніз.
2. што. Паставіць на ваду (пра судна).
3. каго-што. Пусціць, вызваліўшы ад прывязі.
4. што. Пераслаць, накіраваць што
5. што. Выпусціць пару, вадкасць
6. што. Вызваліць (якую
7. што і без
8. што. Вызваліць з замацаванага становішча (пра дэталі механізмаў).
9. што. Спілаваўшы, паваліць (пра дрэва;
10.
11. што і без
12.
Спусціць з вока каго (
Спусціць юху (
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ująć
1. узяць;
2. схапіць, арыштаваць;
3. выклікаць прыхільнасць да сябе, схіліць на свой бок;
4.
5. адбавіць, зменшыць;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
мір 1, ‑у,
1. Адсутнасць варожасці, сварак; згода.
2. Адсутнасць вайны; суіснаванне дзяржаў і народаў у згодзе між сабой.
3. Пагадненне паміж варожымі бакамі аб канчатковым спыненні ваенных дзеянняў; мірны дагавор.
4. Спакой, цішыня.
•••
мір 2, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тон (
◊ задава́ць т. — задава́ть тон;
тра́піць у т. — попа́сть в тон;
павыша́ць т. — повыша́ть тон;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)