dziw, ~u

м.

1. дзіва, цуд;

istne ~y — сапраўдныя цуды (дзівосы);

dziw bierze — дзіва бярэ;

2. дзіўна;

nie dziw że ... — не дзіўна, што ...; нічога дзіўнага, што ...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вы́піндырыць ’выставіць напаказ, убраўшы пышна; выгаварыць’ (Нас.). Запазычанне з польск. wypindrować ’дзіўна адзецца’. Параўн. польск. pinda ’франціха’. Магчыма, сюды ж чэш. дыял. pinda ’стары паношаны гальштук’. Брукнер (414) супастаўляе з прыпевам pindu‑ryndu. Далей няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

éigentümlich

1.

a

1) ула́сны

2) своеасаблі́вы, дзі́ўны

2.

adv дзі́ўна, незразуме́ла, незвыча́йна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

strange [streɪndʒ] adj.

1. чужы́, незнаёмы;

I am strange to this job. Я не звыкся з гэтай работай.

2. дзі́ўны

3. незвыча́йны, нязвы́чны;

strange to say/relate дзі́ўна сказа́ць;

strange as it may seem як ні дзі́ўна

♦

feel strange : I feel strange. Мне не па сабе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

патане́лы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Які стаў тонкім, танейшым. Гаспадар амаль да шыі быў захутаны чырвонай, на ваце, коўдрай, паверх якой прасцёрум былі доўгія патанелыя рукі з дзіўна белымі далонямі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ані́, прысл. (звычайна з адмоўем).

Ніколькі, зусім. [Янка:] — Можа з раніцы яны [трусы] І не кормлены ані? Гілевіч. Як гэта дзіўна ўсё ж — яна [Наста] ані Ганебнай смерці не баіцца сёння! А. Астапенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастухо́ў, ‑ова.

Які належыць пастуху. Дзіўна .. гучала звонка-пявучая пастухова труба ў халодным зімовым змроку. Зарэцкі. Юрка па-гаспадарску крочыць па вуліцы і раз за разам звонка страляе пастуховай пугай. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гном, ‑а, м.

У заходнееўрапейскай міфалогіі — пачварнае чалавекападобнае карлікавае стварэнне, якое быццам бы ахоўвае падземныя скарбы. [«Жабрак»] па абліччы нагадваў нейкага ляснога гнома, і асабліва дзіўна была ў яго сівая бародка. Колас.

[Ням. Gnom.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзі́ка прысл.

1. wild;

2. (са страхам) erschrócken, erschréckt (крык);

3. (дзіўна, незвычайна) úngewöhnlich, mérkwürdig;

4. (запушчана, недагледжана) vernáchlässigt, úngepflegt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

звыча́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць звычайнага. Дзіўна было: як усё ў адзін момант з’іначылася і страціла сваю ранейшую звычайнасць. Чорны. І словы былі такімі яснымі, такімі зразумелымі па сваёй прастаце і звычайнасці. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)