◊ пабра́таўся гаршчо́к з катло́м — посл.гусь свинье́ не това́рищ
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
gabble
[ˈgæbəl]1.
v.i.
1) мало́ць языко́м
2) балбата́ць; саката́ць
3) гагата́ць (пра гусь)
2.
n.
1) балбатня́f.
2) го́гат -у m. (гусе́й)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ГРЭНЛА́НДСКІ НАЦЫЯНА́ЛЬНЫ ПАРК
(Grønland),
на ПнУ в-ва Грэнландыя. Засн. ў 1974. Пл. каля 70 млн.га. Ландшафты арктычных пустынь, на схілах узгоркаў — травяная расліннасць. У фауне звычайныя аўцабык, белы мядзведзь, маржы, цюлені, пясцы, заяц, гарнастай, з птушак — белая курапатка, гага, белашчокая казарка, гусь Роса, белая сава, крэчат. Біясферны рэзерват.
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Gans
f -, Gänse гу́ска, гусь
dúmme ~ — груб. дурні́ца
wie éine ~ schnáttern — вярзці́ [пле́сці] лухту́
wie éine ~ wátscheln — хадзі́ць перава́льваючыся
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
тава́рышм., в разн. знач. това́рищ;
шко́льны т. — шко́льный това́рищ;
т. па пра́цы — това́рищ по рабо́те;
т. міні́стра — дорев. това́рищ мини́стра;
т. пракуро́ра — ист. това́рищ прокуро́ра;
◊ т. па няшча́сці — шутл. това́рищ по несча́стью;
гусь свінні́ не т. — погов.гусь свинье́ не това́рищ;
пе́шы ко́ннаму не т. — погов. пе́ший ко́нному не това́рищ
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Асмалі́ць ’абпаліць’ (Яруш.). Пачаткова ’пакрыць смалой’, а потым, у сувязі з тым што пры гэтым дрэва часта трымаюць на адкрытым агні, пераносна на іншыя прадметы — напр. парсюка ці гусь. Пераход вядомы і ў іншых славянскіх мовах. Адсюль: асма́лак ’галавешка’, асмалёнкі ’бульба з прыгаркай’ (Сцяц.); асмалёнак ’пра смуглага чорнавалосага чалавека’ (Сцяц.) адлюстроўвае яшчэ сувязь з чорным колерам смалы і абсмаленых прадметаў. Магчыма, што ва ўзнікненні слоў асмалёнкі і асмалёнак ёсць сувязь з коранем смаг‑ (параўн. смажыць), а сувязь з смала — вынік пазнейшай народнай этымалогіі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ґе́ґа1 ’крэмень’ (гродз., таксама ў бел. гаворках Польшчы; гл. Лекс. балтызмы, 40–41), ’камень’ (Сцяшк.). Мяркуюць, што гэта магчымае запазычанне (з варыянтам дзе́га) з літ. мовы. Параўн. літ.dẽgti, dẽginti ’паліць’, dẽgas, dẽgalas ’галавешка, кнот’ (гл. Смулкова, Лекс. балтызмы, 40–41; Смулкова, Z polsk. stud. slawist., ser. 2, 1963, 215–221). Параўн. яшчэ Сл. паўн.-зах., 439.
Ґе́ґа2 ’парода гусей’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ.gẽgalas ’нырок’, gẽgė ’зязюлька’. Але, магчыма, і самастойнае ўтварэнне (ад ге́гаць, ґе́ґаць, гл.). Параўн. польск.gęga ’гусь’ (< gęgać ’гегаць’). Гл. Слаўскі, 1, 272.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pluck2[plʌk]v.
1. абшчы́пваць, абску́бваць;
pluck a goose абску́бці гусь
2.dated or lit. зрыва́ць; збіра́ць;
pluck a rose/an apple сарва́ць ру́жу/я́блык
3. выску́бваць; выдзіра́ць;
She plucked a thread off the lapel of his jacket. Яна выцягнула нітку з лацкана яго пінжака.
♦
pluck up (the) courage набра́цца сме́ласці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wół, wołu
м. вол;
pracuje jak wół — працуе, як вол;
patrzy jak wół na malowane wrota — глядзіць, як гусь на бліскавіцу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)