ill-bred

[ɪlˈbred]

adj.

нявы́хаваны; няве́тлівы, грубава́ты, грубія́нскі

ill-bred man — грубія́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

baboon

[bəˈbu:n]

n.

1) павія́н -а m. (ма́лпа)

2) грубія́н -а m.; нехлямя́жы чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

roughneck

[ˈrʌfnek]

n., informal

1) грубія́н, буя́н -а m., нявы́хаваны чалаве́к

2) рабо́тнік на на́фтаздабы́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

траглады́т

(лац. troglodyta, ад гр. troglodytes = які жыве ў пячоры)

1) першабытны пячорны чалавек;

2) перан. грубіян, некультурны чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

нахабнік, грубіян; хам, хамула (разм. зняваж.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Марты́шка ’маленькая малпа, Cercopithecus’ (ТСБМ, Нас.), марьты́ха ’малпа’ (Бяльк.). З рус. марты́шка, ст.-рус. мартышка (XVI ст.), якое з лац. Martīnus (уласнае імя) праз с.-н.-ням. Marten, ці с.-галан. Martijn. Аналагічна польск. marcin ’грубіян, мядзведзь’ (Фасмер, 2, 576).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rough​1 [rʌf] n. dated, infml грубія́н, хуліга́н

♦

in rough у незако́нчаным вы́глядзе;

take the rough with the smooth сто́йка перано́сіць зме́нлівасць лёсу (няўдачы і ўдачы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

beast

[bi:st]

n.

1) зьвер, зьвяра́ m.; зьвяру́га f. (і пра чалаве́ка)

2) грубія́н -а m., наха́бнік -а m.

•

- beast of burden

- beast of prey

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сабарно́ ’вялізны сабака’ (ТС, Скарбы), сабо́рно ’сабака’ (Мат. Гом.). Укр. соба́рний ’сабачы’; сюды ж, відаць, рус. пск. соба́рник ’буян, грубіян’, соба́рничать ’буяніць’. Нейкі складаны словаўтваральны варыянт ад сабака 1. Магчыма, першапачаткова частка ‑ака ў гэтым слове была заменена экспрэсіўным суфіксам ‑ара (‑ор) (аб суф. гл. SP, 21 і наст.), адкуль быў утвораны прым. з суф. ‑н‑, гл. украінскі прыклад. Прыметнік быў субстантываны суф. ‑о. Няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сіпа́к 1, сіпе́ц ‘пясчаная глеба сівага колеру’ (Сцяшк.), параўн. сіпу́н ‘сыпун, пясок каля рэчкі’ (Бяльк.), сіпе́ц ‘пясчаная глеба сівага колеру’ (Жд. 1), сіпэ́ц ‘мокры пясок’ (Сл. Брэс.), сіпе́ль ‘неўрадлівая сівая глеба’ (Варл.). Да сіпець (гл.); параўн. сіпуга.

Сіпа́к 2 ‘грубіян’ (Касп.), параўн. укр. сіпа́к ‘уедлівы начальнік’. Паводле ЕСУМ (5, 256), апошняе выводзіцца з укр. сі́пати ‘тузаць’, што да *sěpati, роднаснага ст.-інд. ksipáti ‘кідае’, гл. сепаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)