грубіян назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які груба і дзёрзка адносіцца да іншых.

|| жаночы род: грубіянка.

|| прыметнік: грубіянскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

грубія́н м. грубия́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

грубіян, ‑а, м.

Чалавек грубы і дзёрзкі ў адносінах да другіх. У думках зазначыў сам сабе, што я сказаў нядобра: не трэба быць такім грубіянам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абармот назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | лаянкавае

Грубіян, нягоднік, прайдоха.

|| жаночы род: абармотка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

трагладыт назоўнік | мужчынскі род

  1. Першабытны пячорны чалавек.

  2. пераноснае значэнне: Грубіян, некультурны чалавек (лаянкавае).

|| жаночы род: трагладытка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

грубия́н разг. грубія́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

грубіянка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да грубіян.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rowdy​1 [ˈraʊdi] n. грубія́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трагладыт, ‑а, М ‑дыце, м.

1. Першабытны пячорны чалавек.

2. Разм. Грубіян, некультурны чалавек; цемрашал.

[Ад грэч. trōglodytēs — які жыве ў пары або пячоры, першапачаткова ўласнае імя народа, які жыў у Эфіопіі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

boor [ˈbʊə] n. dated грубія́н; грубія́нка; хам; ха́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)