экзальта́цыя, ‑і, ж.

Стан павышанай узбуджанасці. — Вамі грае экзальтацыя маладосці, — па-бацькоўску маралізаваў Шульц. Гартны.

[Лац. exaltatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамігну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Абл. Прамільгнуць, хутка прайсці. Ноч прамігнула, як хвіліна. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баб’ё, ‑я, н., зб.

Разм. пагард. Бабы, жанчыны. [Сёмка:] — Табе баб’ё столькі пагаварыць, што вушы загразнуць. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмалява́цца, ‑люецца; зак.

Выразна абазначыцца на фоне чаго‑н. На шчоках.. абмаляваліся роўныя круглыя ямачкі. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куды́сьці, прысл.

У нейкае месца, невядома куды. Кудысьці спяшыла грамада вучняў на чале з настаўнікам. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гавя́джы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Які мае адносіны да гавяды. Пахла сухою зямлёю і гавяджым гноем. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарба́та, ‑ы, ДМ ‑баце, ж.

Уст. Чай. У шклянцы на стале асталася недапітая гарбата. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дападкі́, ‑ая, ‑ое.

Абл. Дасціпны, спрытны; пранырлівы. [Зося з Рыгорам] бачылі, як дападкія вароны старанна рэвізавалі праложаную баразну. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упапа́д, прысл.

Дарэчы, слушна. Рыгор разумеў Сёмку, і калі судзіў аб ім, то судзіў упапад. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мілаві́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць мілавіднага. Павярнуўшыся да суседкі, Рыгор .. глядзеў ёй у твар, цешыўся яго мілавіднасцю. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)