intertwist

[,ɪntərˈtwɪst]

v.

1) зьвіва́ць, скру́чваць; віць

2) зьвіва́цца, скру́чвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

амярцві́ць, ‑влю, ‑віш, ‑віць; зак., каго-што.

1. Выклікаць амярцвенне клетак, тканак і пад.

2. перан. Пазбавіць цікавага, жывога зместу. Амярцвіць цікавую справу.

3. перан. Пакінуць без выкарыстання, ужывання. Амярцвіць капітал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мярцві́ць, ‑влю, ‑віш, ‑віць; незак., каго-што.

1. Пазбаўляць жыцця, губіць.

2. перан. Разм. Рабіць пустынным, змярцвелым. У яўрэйскім канцы вуліцы было яшчэ цішэй. Субота мярцвіла ўсе праявы будзённага жыцця. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашчаслі́віць, ‑віць; безас. зак., каму і без дап.

Пра спрыяльны збег акалічнасцей для каго‑н. — Табе, сынок, пашчаслівіла, — сказаў мне бацька, — будзеш у сапраўднага настаўніка вучыцца, а не ў самавучак. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свива́ть несов.

1. (вить) звіва́ць, віць;

свива́ть верёвку віць (звіва́ць) вяро́ўку; см. свить​ 1;

2. (сплетать) сплята́ць, пле́сці;

3. (ссучивать) сука́ць;

4. (в трубку, кольцо) скру́чваць;

5. (снимать, развивая) звіва́ць; см. свить;

6. (обвивать свивальником) спавіва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ружо́віць, ‑віць; незак., што.

Афарбоўваць у ружовы колер, рабіць ружовым. Марознае ранне звініць па вуглах, Ружовіць на сіверы шчокі. Кляшторны. Халоднае зімовае сонца ружовіла ўсход, калі Агата з Ліпачкай прыйшлі пад глухую астрожную сцяну. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ізві́ць ’звіць’ (Шат.). Гл. віць 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́вінуцца ’выкруціцца’ (Янк. БП, 344). Да віць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віту́шкі ’аборы’ (Анім., 131; Шатал.). Рус. виту́шкі ’тс’. Да віць, віты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спавіва́нка ‘вяроўка з трох і болей частак’ (Касп.). Да спавіваць, далей да віць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)