вырыва́цца I несов.

1. прям., перен. вырыва́ться;

2. (стремительно выходить наружу) вырыва́ться;

3. (отделяться) вырыва́ться, отрыва́ться; (выскальзывать, выпадать) выдёргиваться;

1-3 см. вы́рвацца;

4. страд. вырыва́ться; выдёргиваться; удаля́ться; см. вырыва́ць I

вырыва́цца II несов., страд. вырыва́ться; см. вырыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пітлюраваць ’вырываць пні’ ў сказе: ідзі пітлюруй пакрапі (Касп.) — у выніку кантамінацыі лексем поцераб і траля‑ eaifb (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wyduszać

незак.

1. перан. выціскаць; вырываць;

2. душыць; ціснуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Выдзіра́ць ’выдзіраць, вырываць, выцягваць’ (БРС, Касп., Яруш., Бяльк.); ’упершыню апрацоўваць участак зямлі’ (Выг. дыс., палес.), выдзіра́цца ’насміхацца, дражніцца’ (Шатал.). Гл. драць, дзерці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

eradicate

[ɪˈrædɪkeɪt]

v.t.

1) выкараня́ць; выво́дзіць; зжыва́ць; цалко́м зьнішча́ць

2) вырыва́ць з ко́ранем (зе́льле)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áuswurzeln

vt вырыва́ць з ко́ранем; выкарчо́ўваць; перан. выкараня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entwúrzeln

vt вырыва́ць з карэ́ннем; перан. выкараня́ць, вынішча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uproot [ʌpˈru:t] v. вырыва́ць з караня́мі; выкараня́ць, выкарчо́ўваць;

uproot oneself/smb. from smth. адрыва́цца/адрыва́ць каго́-н. (ад роднай мясціны); высяля́ць насі́льна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пало́ць, палю, полеш, поле; незак., што.

Ачышчаць ад пустазелля. Далей за дарогай зелянелі агароды. Жанчыны ў белых хустках палолі грады. Асіпенка. [Маша], як і ўсе, палола лён, які зарастаў свірэпкай і пырнікам. Гроднеў. // Вырываць пустазелле. Хлопцы пайшлі палоць пустазелле, а я прысеў на ўзмежку і пачаў разглядаць васількі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

исторга́ть несов., уст.

1. (выбрасывать) выкіда́ць, выкі́дваць; (извергать — ещё) вывярга́ць;

2. (вырывать) вырыва́ць; (выхватывать — ещё) выхо́пліваць, выхва́тваць; (выдёргивать) вырыва́ць; (освобождать — ещё) вызваля́ць;

3. перен. (вызывать, заставлять появиться) выкліка́ць;

исторга́ть слёзы (у кого-л.) выкліка́ць слёзы (у каго-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)