Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пазы́ка, -і, ДМ -зы́цы, мн. -і, -зы́к, ж.
1. Фінансавая аперацыя, якая заключаецца ў атрыманні грошай у доўг на пэўных умовах.
Дзяржаўная ўнутраная п.
2.Выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і пад., а таксама грошы, рэчы і пад., узятыя ў доўг.
Грашовая п.
Незваротная п.
|| прым.пазыко́вы, -ая, -ае.
Пазыковая аперацыя.
П. банк.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фуражы́р, ‑а, м.
1. Асоба, у абавязкі якой уваходзяць нарыхтоўка, захоўванне і выдача фуражу. Фуражыр калгаса. Фуражыр эскадрона. □ Муж, Федзя, працуе фуражырам на ферме, працадні яму ідуць кожны дзень.Палтаран.
2.Уст. Ваеннаслужачы, які прызначаўся для нарыхтоўкі фуражу. Захапіць у палон фуражыраў ворага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Heráusgabe
f -, -n
1) вы́дача
2) вы́пуск, выда́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Пазы́ка ’выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і інш., а таксама грошы, рэчы і інш., узятыя ў доўг’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Гарэц., Мядзв., Грыг., Шат., Бяльк., Мат. Гом.), пазы́чка ’талака’ (ДАБМ, 905). З польск.pożyczka, або аддзеяслоўнае ўтварэнне ад пазычыць. Адносна з гл. зычыць. У бел. м. слова з’явілася ў сярэдзіне XIX ст. (Гіст. лекс., 238).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ertéilung
f -, -en вы́дача; прысуджэ́нне, падарава́нне, узнагаро́джванне; гл. erteilen
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Überlíeferung
f -, -en
1) вы́дача, перада́ча
2) пада́нне, трады́цыя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vertéilung
f -, -en
1) размеркава́нне, разда́ча, вы́дача
2) размяшчэ́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wydanie
wydani|e
н.
1. выдаванне; выдача;
~e zbiega — выдача ўцекача;
2. выданне;
~e jubileuszowe — юбілейнае выданне;
~e sądu — ацэнка; выказванне меркавання;
panna na ~u — дзяўчына на выданні
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дубліка́тм Duplikát n -(e)s, -e; Dóppel m -s, -; Zwéitschrift f -, -en;
дубліка́т (чыта́цкага) біле́та Ersátzkarte f -,-n;
вы́дача дубліка́та Néuausstellung f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)