Варся́нка ’расліна варсянка, Dipsacus’ (БРС). Рус. ворся́нка, укр. ворся́нка. Ад ворс (гл.). Адносна матывацыі гл. Нейштадт, Определитель, 524. Да семантыкі параўн. іншыя назвы гэтай расліны ва ўкр. мове: черсак, чесак, дряпач, щітка, шершак (Макавецкі, Sł. botan., 132).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вахра́ жмут шэрсці’ (Нас.); ’кутасы ў хустцы’ (Бяльк.). Як думае Брукнер (гл. Фасмер, 1, 356), гэта — метатэза з во́рса ’ворс’. Супраць гэтага Фасмер (там жа). Няясна. Ці нельга думаць пра скарачэнне слова тыпу рус. дыял. вахрома́ ’бахрама’?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

meszek

м.

1. пушок (на скуры; на пладах);

2. тэкст. ворс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

опали́ть сов.

1. (заставить обгореть) абпалі́ць, мног. паабпа́льваць;

2. (волосяной покров, ворс, верхний слой) асмалі́ць, мног. паасма́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пухо́вы 1 ’зроблены з пуху’ (ТСБМ, Бяльк.). Ад пух ’падшэрстак, ворс, дробнае пер’е’.

Пухо́вы 2 ’неправеяны, неачышчаны, з мякінай’: пуховая мука, хлеб пуховы (Арх. Федар., Жд. 2), ст.-бел. пуховый ’тс’, рус. пухо́вый ’перамолаты разам з мякінай (пра муку); пышны, рыхлы і лёгкі (пра хлеб)’. Ад пух ’мякіна, адходы пры веянні, паланні’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shag

[ʃæg]

n.

1) цьвярды́я, пакудла́чаныя валасы́ або́ поўсьць, ко́смы pl.

2) даўгі́, цьвярды́ ворс (сукна́, ткані́ны)

3) калма́тая ткані́на

4) махо́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пропали́ть​I сов., прост.

1. (прожечь насквозь) прапалі́ць, мног. папрапа́льваць;

2. (палить в течение какого-л. времени) прапалі́ць; (тушу, ворс и т. п.) прасмалі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начо́с, ‑у, м.

1. Спец. Доўгі ворс на тканінах і трыкатажных вырабах.

2. Разм. Валасы ў прычосцы, начасаныя на лоб, вушы, скроні. Ад ранейшага гарнітура астаўся адзін капялюш; як заўжды ссунуты на патыліцу, ён адкрываў шышкаваты лоб пад кароткім начосам чорнага густога чуба. Карамазаў. // Прычоска ў выглядзе пышна ўзбітых валасоў. Даўгалыгі юнак цягне ў ваду сваю сяброўку ў зграбным сінім купальніку, дзяўчына прытворна ўпіраецца, пры гэтым не забывае ўсё ж схаваць пад гумавай шапачкай дарагі пышны начос. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fluff

[flʌf]

n.

1) пух -у m., пушо́к -ка́ m., пушы́сты ворс (на ткані́не)

bit of fluff — пушы́нка f.

2) Sl. памы́лка ў чыта́ньні ў ра́дыё або́ на сцэ́не

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nap

I [næp]

1.

v.(-pp-)

1) прыкархну́ць, задрама́ць

2) to catch napping — захапі́ць каго́ зьняна́цку, нечака́на або́ непадрыхтава́ным

2.

n.

дрымо́та f., перасо́нак -ку m.

II [næp]

n.

ворс -у m. (на ткані́не)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)