bottomless
[ˈbɑ:təmləs]
adj.
1)
а) бяз дна ці сядзе́ньня
б) Figur. беспадста́ўны, неабгрунтава́ны
2)
а) непаме́рна глыбо́кі, бяздо́нны
б) Figur. недасту́пны для ро́зуму, невытлумача́льны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
abysmal
[əˈbɪzməl]
adj.
1) бяздо́нны; ве́льмі глыбо́кі
2) informal жахлі́вы, права́льны
The system of teaching was abysmal — Сыстэ́ма навуча́ньня была́ на ве́льмі нізкі́м узро́ўні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ву́тлы ’хілы, слабы, нядужы’ (Сцяц., Чэрн.); ’малы, нявідны’ (Сцяшк.), укр. ву́тлий, рус. у́тлый, ст.-рус. утьлъ ’дзіравы’, польск. wątły ’слабы, нядужы, недаўгавечны’, чэш. útlý ’слабы, крохкі’, славац. útly, в.-луж. wutły ’вялы, глухі, худы’, славен. vótəl ’поўны’, серб.-харв. дыял. у̏тал ’дзіравы’, ст.-слав. ѫтьлъ. Прасл. *ǫtьlъ першапачаткова ’бяздонны’ з *o‑ (адмоўе) і *tьl ад tьlo ’дно’, згодна з Мейе (Études, 232), Ваянам (RÉS, 2, 203 і наст.), Махэкам (Recherches, 34) і Марэнавым (Лекс. взаим., 141), збліжаюць таксама з тлець (Брукнер, 605).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)