осяза́тельность адчува́льнасць, -ці ж.; прыме́тнасць, -ці ж., разг. прыкме́тнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алергі́я, ‑і, ж.

Змененая адчувальнасць ці рэактыўнасць арганізма на паўторнае дзеянне некаторых рэчываў.

[Грэч. allos — другі і ergon — дзеянне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідыясінкразі́я, ‑і, ж.

Павышаная, хваравітая адчувальнасць некаторых асоб да пэўных рэчываў, пахаў. Ідыясінкразія да алейных фарбаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аняме́лы, -ая, -ае.

І. Які стаў нямым, страціў здольнасць гаварыць.

2. Які стаў нерухомым.

А. стан.

3. Ціхі, пазбаўлены якіх-н. гукаў.

Анямелае поле.

4. Які страціў адчувальнасць, здранцвелы.

Анямелыя ногі.

|| наз. аняме́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задзеравяне́лы і задзервяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які стаў цвёрдым, як дрэва; адзеравянелы. // Які страціў адчувальнасць; анямелы. Задзеравянелая нага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осяза́емость адчува́льнасць, -ці ж.; прыме́тнасць, -ці ж., разг. прыкме́тнасць, -ці ж.; см. осяза́емый​ 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фотафо́бія

(ад фота- + -фобія)

павышаная адчувальнасць вока да асвятлення; святлабоязь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амярцве́ць

1. (страціць адчувальнасць) ábsterben* vi (s);

2. (страціць рухомасць, заціхнуць) erstárren vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

задзеравяне́ць і задзервяне́ць, ‑е’е; зак.

Разм. Стаць цвёрдым, як дрэва; адзеравянець. Маладыя парасткі к восені задзеравянелі. // Страціць адчувальнасць; анямець. Рука задзеравянела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Станавіцца нямым, траціць здольнасць гаварыць.

2. перан. Змаўкаць, застываць у маўчанні.

Н. ад захаплення.

3. перан. Траціць адчувальнасць; рабіцца нерухомым.

Ногі нямеюць ад холаду.

|| зак. аняме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і заняме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)