осяза́емый
1. прич. які́ (што) успрыма́ецца до́тыкам, які́ (што) адчува́ецца на до́тык, які́ (што) абма́цваецца; см. осяза́ть 1;
2. прил. адчува́льны; (заметный) прыме́тны, разг. прыкме́тны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)