обёртыватьIнесов. (чем) абго́ртваць, абвіва́ць; (во что) укру́чваць, завіна́ць, заго́ртваць; (книги, тетради и т. п.) абго́ртваць, абклада́ць, абкла́дваць (чым); (обматывать) абкру́чваць; см.оберну́тьI.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вінт1 ’болт са спіральнай нарэзкай шруба’ (КТС, БРС). Укр.гвінт, рус.винт, макед., балг.винт ’тс’, чэш.народн.vint ’нарэзка шруба’. Запазычана з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 27) < польск.gwint ’вінт’ < ням.Gewinde ’нарэзка’, winden ’абвіваць, намотваць, круціць’ (Брукнер, 165; Шанскі, 1, В, 101; Фасмер, 1, 317). Цалкам магчыма, што бел.вінт паходзіць непасрэдна з польск. мовы. Сюды ж вінтавы́.
Вінт2 ’частка рухавіка парахода ці самалёта ў выглядзе лопасцей, замацаваных на валу’. Запазычана з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 98).
Вінт3 ’карцёжная гульня’ (БРС, КТС). Запазычана з рус. мовы; параўн. винт ’тс’ < ням.Gewinde. Да вінт1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wreathe
[ri:ð]1.
v.t.
1) пле́сьці, віць вяно́к
2) упрыго́жваць вянка́мі
3) Figur.абвіва́ць
Mist wreathed the hills — Тума́н абві́ў узго́ркі
2.
v.i.
ві́цца
The smoke wreathed upward — Дым ві́ўся ўго́ру
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
umspínnen
*vt
1) абвіва́ць [аплята́ць] павуці́най
2) перан. аблы́тваць, ашу́кваць
j-n mit Lügen ~ — аблы́таць каго́-н. хлуснёй, абылга́ць каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
web
[web]1.
n.
1) павуці́на f., павуці́ньне n.
2) се́тка f.
a web of railways — чыгу́начная се́тка
3) пла́вальная перапо́нка (у ка́чак, гусе́й)
4) рулён газэ́тнае папе́ры
2.
v.t., (-bb)
1) абвіва́ць павуці́ньнем
2) ублы́тваць у павуці́ньне
•
- connective web tissue
- web page
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
schlíngen
*
I
vt абвя́зваць; абвіва́ць; абхапі́ць
sie schlang die Árme um séinen Hals — яна́ абвіла́ рука́мі яго́ шдю
2.
(sich) ві́цца, абвіва́цца
(аб раслінах)
II
vt (пра́гна) глыта́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
twine
[twaɪn]1.
n.
1) ссука́ная ні́тка, вяро́ўка
2) ссука́ньне, зьвіва́ньне, скру́чваньне n.
2.
v.t.
1) ссука́ць; віць, зьвіва́ць
2) абвіва́ць; абхапля́ць
The child twined her arms about her mother’s knees — Дзіця́ абхапі́ла рука́мі ма́тчыны кале́ні
3.
v.i.
віцца, абвіва́цца
The ivy twines around the tree — Плюшч віе́цца вако́л дрэ́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
trail2[treɪl]v.
1. цягну́ць; цягну́цца
2. валачы́; валачы́ся;
She trailed five children after her. Яна цягнула за сабою пяцярых дзяцей.