well​4 [wel] adv. (better, best)

1. до́бра;

be well spoken of мець до́брую рэпута́цыю;

Well done! Малайчына! Выдатна!

2. зусі́м, ца́лкам;

You may well be right. Цалкам з вамі згодны.

3. зна́чна;

well over 1000 people зна́чна больш за ты́сячу чалаве́к;

well into the night далёка за по́ўнач

♦

as well as і…і; такса́ма, у дада́так;

He came as well as his brother. Прыйшоў і ён, і яго брат;

be well out of smth. BrE infml пазба́віцца ад чаго́-н. своечасо́ва;

be well up in smth. разбіра́цца до́бра ў чым-н.;

do well рабі́ць по́спех; до́бра ме́цца;

do well by smb. до́бра ста́віцца да каго́-н.;

do well to do smth. : You did well to help him. Вы добра зрабілі, што дапамаглі яму;

well and truly infml зусі́м, ца́лкам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

season

[ˈsi:zən]

1.

n.

1) пара́ f., pl. по́ры

а) адна́ з чатыро́х по́раў го́ду

б) час, пэры́яд -у m.

the Christmas season — каля́дная пара́

the harvest season — жніўна́я пара́, час жніва́

2) сэзо́н -у m.

the baseball season — сэзо́н бэйсбо́лу

3) адпаве́дная пара́

2.

v.t.

1) прыпраўля́ць, дадава́ць прыпра́вы

to season soup with salt — пасалі́ць суп

2) to season conversation with wit — ажыві́ць гу́тарку до́сьціпамі

3) сушы́ць, высу́шваць, вытры́мваць, рабі́ць прыда́тным будаўнічы лесаматэрыя́л

4) прызвыча́йваць да чаго́, гартава́ць

5) зьмякча́ць

to season justice with mercy — зьмя́кчыць прысу́д міласэ́рнасьцю

•

- for a season

- in season

- out of season

- in good season

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hack

I [hæk]

1.

v.t.

1) сячы́, рэ́заць няро́ўна, абы-я́к

2)

а) матыкава́ць

б) зраза́ць каля́ ко́раня

2.

v.i.

1) спрычыня́ць рэ́заную ра́ну

2) ка́шляць сухі́м ка́шлем

3.

n.

1)

а) рэ́заная ра́на

б) засе́чка на дрэ́ве

2) прыла́да, сяке́ра f.; кі́рка, маты́ка f.

3) сухі́ ка́шаль

II [hæk]

1.

n.

1)

а) наёмны конь ці фурма́нка

б) informal таксі́ n., indecl.

2) верхавы́ ці запражны́ конь

3) кля́ча f.

4) літарату́рны падзёншчык, кампіля́тар -а m.

2.

v.i.

1) е́хаць ступо́ю

2) informal быць таксі́стам

3.

v.t.

1) рабі́ць бана́льным, зьбі́тым, шаблённым

2) informal піса́ць на кале́не

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

steady

[ˈstedi]

1.

adj.

1) ста́лы; рэгуля́рны; нязьме́нны

steady progress — ста́лы по́ступ

2) мо́цны; усто́йлівы

a steady hand — мо́цная, цьвёрдая рука́

steady boat (ship) — усто́йлівы чо́вен (карабе́ль).

3) ро́ўны, раўнаме́рны (пра крок)

4) спако́йны, мо́цны; ураўнава́жаны (пра чалаве́ка)

steady nerves — спако́йныя, мо́цныя нэ́рвы

5) непахі́сны, ста́лы, мо́цны

steady friendship — ста́лая непахі́сная пры́язьнь

6) ста́лы, пава́жны

a steady young man — пава́жны малады́ чалаве́к

7) informal ста́лы, пастая́нны

Mary was his steady girl — Мары́я была́ яго́най ста́лай сымпа́тыяй

2.

v.t.

1) прыво́дзіць у раўнава́гу; рабі́ць усто́йлівым

2) ураўнава́жваць, супако́йваць

3.

interj.

спако́йна! не хвалява́цца!

4.

adv.

ста́ла, раўнаме́рна, непахі́сна

•

- go steady

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stock

[stɑ:k]

1.

n.

1) тава́р, запа́с -у m.

a large stock of toys — вялі́кая ко́лькасьць заба́вак

2) пагало́ўе n

3) сыраві́на f.

4) род -у m.; пахо́джаньне n.

5) а́кцыя f.

oil stocks — на́фтавыя а́кцыі

6) нава́р -у m. (зь мя́са, гаро́дніны), ю́шка f. (з ры́бы)

7) каме́ль або́ пень дрэ́ва

2.

v.t.

1) забясьпе́чваць

2) запа́сіць, рабі́ць запа́с

to stock up for the winter — зрабі́ць запа́с на зіму́

3) трыма́ць на скла́дзе (у кра́ме)

•

- in stock

- stock a farm

- stock a lake with fish

- take stock

- take stock in

- take stock of

- out of stock

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

negative

[ˈnegətɪv]

1.

adj.

1) адмо́ўны

negative particle — адмо́ўе

negative electrode — адмо́ўна зара́джаны электро́д

2) Photogr. нэгаты́ў -ва m

3) Med. нэгаты́ўны

2.

n.

1) адмаўле́ньне n.; адмо́ва f.

2) (у дыску́сіі) запярэ́чаньне n., нязго́днасьць (у ду́мках)

3) адмо́ўны лік

the negative sign — знак мі́нус, адмо́ўны знак

4) адмо́ўная я́касьць або́ ры́са хара́ктару

He is a bundle of negatives — У яго́ адны́ адмо́ўныя ры́сы

5) Electr. адмо́ўны зара́д

6) Photogr. нэгаты́ў -ва m.

7) вэ́та, n. indecl. зако́н вэ́та

3.

v.

1) адмаўля́ць, пярэ́чыць; галасава́ць супро́ць

2) аспрэ́чваць, даво́дзіць памылко́васьць каго́-чаго́

3) рабі́ць бескары́сным, нэўтралізава́ць

•

- in the negative

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заня́цца ​1, займуся, зоймешся, зоймецца; заг. займіся; зак.

1. чым. Узяцца за якую‑н. справу, прыступіць да якога‑н. занятку. Заняцца спортам. □ Бумажкоў заняўся арганізацыяй вялікай сталоўкі і шпіталя. Чорны.

2. кім-чым і з кім-чым. Накіраваць сваю ўвагу на каго‑, што‑н., праявіць цікавасць да каго‑, чаго‑н. Заняцца хворым. □ Дзед Талаш, так удала вырваўшыся са свайго палону, заняўся Саўкам Мільгуном: што з ім рабіць? Колас. У аддзяленні Віцем заняўся пажылы светлавусы капітан. Якімовіч. Адукацыяй маладога Казіміра, якому было ў часе паўстання пятнаццаць год, заняўся нейкі дзядзька па матчынай лініі, засцянковы шляхціц, прызначаны судом за апекуна. Пестрак.

3. з кім-чым. Разм. Узяць на сябе кіраўніцтва кім‑, чым‑н., дапамагчы каму‑, чаму‑н. (у вучобе, занятках і пад.). Заняцца з адстаючымі вучнямі.

заня́цца ​2, зоймецца; зак.

1. Загарэцца, успыхнуць. Было ўжо суха і горача. Ад гэтай хаты занялася другая, трэцяя — і пажар выкаціў амаль увесь гарадок. Лобан. Бацька прыбег на пажар, калі ўжо занялося і наша гумно. Хведаровіч.

2. Наступіць, пачацца (пра раніцу, зару і пад.). Заняўся ранак. Людзі ў поле Ідуць на працу грамадой. Прыходзька. Недзе далёка-далёка, там, дзе канчалася балота, заняўся золак, а я ўсё ляжаў і думаў. Бажко. / на што, безас. Каржакаваты хвойнік прытуліў .. людзей у сабе тады, калі неўзабаве павінна было заняцца на дзень. Чорны. // перан. Зарадзіцца, узнікнуць. У Марыны Паўлаўны занялася кволая невыразная надзея. Зарэцкі.

3. чым. Разм. Узяцца коркай, пакрыцца чым‑н. Антось тут сам пачаў тлумачыць: — Была паводка гэта, значыць, Вада па лузе разлілася, А потым лёдам занялася. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’е́хаць, з’еду, з’едзеш з’едзе; зак.

1. Едучы, спусціцца адкуль‑н. З’ехаць з гары на санках. □ З гары аж да моста з’ехалі лёгка і нячутна. Пташнікаў. // Саслізнуць, ссунуцца ўніз. [Ірынка] ўжо некалькі разоў з’ехала па лесвічных парэнчах, і ўсё было добра. Арабей.

2. Едучы, павярнуць куды‑н. З’ехаць з дарогі. □ Машына з’ехала ўбок і перавярнулася пад адкос. Чорны.

3. Выехаць, паехаць адкуль‑н. (звычайна далёка або надоўга). Сама Галя ніяк не магла заснуць. Думала: а чаму б ім сапраўды не з’ехаць туды, дзе іх ніхто не ведае, з’ехаць ад гэтай паняверкі, ад косых позіркаў. Сабаленка. [Мая] сабралася і пайшла да сваіх сябровак, але з палавіны дарогі вырашыла вярнуцца, забраць небагатыя рэчы і з’ехаць куды-небудзь. Дуброўскі.

4. Ссунуцца са свайго месца; збіцца, спаўзці. Шапка з’ехала на патыліцу. □ Белая хустка, завязаная пад барадой, з’ехала на шыю. Васілевіч. // Асунуцца, апусціцца ўніз. Грузным мяшком бандыт з’ехаў пад абгарэлы пянёк, адну руку падкурчыўшы пад сябе, а другой хапаючыся за прыламаныя галінкі. Кірэенка. [Зося] хацела апусціцца на лаву, страціўшы яснасць думак — што рабіць, і з’ехала на зямлю. Чорны.

5. перан. Разм. Непрыкметна, паступова перайсці на другую тэму, тон і пад. (у гутарцы, пісьме і пад.). Але пан Богут з’ехаў з тону І ўжо гаворыць чуць мякчэй. Колас.

6. каго або каму. Груб. Моцна, з размаху ўдарыць. Лезе пан да Бандароўны, Ўвесь гарыць, бы ў жары: Тая, жартаў не пазнаўшы, З’ехала па твары. Купала.

7. Разм. Пахудзець. З’ехаць на шыла. З нар. // Спасці, знікнуць (пра тлустасць). Як цяжка папрацаваў, дык сала з яго і з’ехала.

•••

З глузду з’ехаць — страціць розум, развагу; адурэць, звар’яцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калаці́ць, калачу, калоціш, калоціць; незак., каго-што.

1. Выклікаць дрыжанне чаго‑н.; хістаць, трэсці. Вецер з поўначы дзьме зухавата І калоціць дубы навакол. Астрэйка. Мікола ішоў па вуліцах шпаркімі крокамі, ён не прыслухоўваўся да тых выбухаў, якія ўжо калацілі горад. Якімовіч. / у безас. ужыв. Лінейку моцна трэсла і калаціла па разбітым бруку, і Іліко трымаўся за жалезную парэнчу з усяе моцы. Самуйлёнак. // Трасучы дрэва, выклікаць ападанне пладоў. Калаціць яблыкі.

2. Выклікаць дрыжыкі, азноб (пра холад, ліхаманку, страх і пад.). Салдаты бялелі ад страху, у спякотны летні дзень многіх пачала калаціць ліхаманка. Шамякін. Барыс адступае, і ўраз холад і гарачыня пачынае калаціць яго цела. Мікуліч. / у безас. ужыв. [Надзю] калаціла і ад холаду, і ад жудасці, і ад нецярплівасці. Бураўкін. // перан. Пазбаўляць ранейшага спакою, выклікаць змены. Рэвалюцыйныя буры калоцяць вёску, усё — і маёмасць, і жыццё — ставіць селянін на карту, абы здабыць волю. Кучар.

3. Разм. Рабіць вобыск, допыты, выклікаючы страх, трывогу. Расказала [бабка] і пра стажок і пра дзедаву бяду, пра ўварванне ў хату сярод ночы палякаў. Як іх тады калацілі, як трэслі! Колас.

4. Разм. Узмахваючы, трасучы чым‑н., ачышчаць ад чаго‑н. Калаціць палавікі. // Атрасаць салому на кулі. На хляве пачала аплываць страха — трэба калаціць кулі, папраўляць. Скрыган.

5. Разм. Гатаваць якую‑н. страву, размешваючы калатоўкай. Калаціць зацірку.

6. і без дап. Разм. Часта і моцна стукаць, удараць. [Дзверы] ні з месца, як моцна ні калацілі па іх дзесяткі чалавечых рук. Лынькоў. // Наносіць удары, біць. Надзя з прытворнай злосцю накінулася на .. [Юру], пачала калаціць кулачкамі па спіне. Бураўкін.

•••

Калаціць кішэні — тое, што і трэсці кішэні (гл. трэсці).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыйсці́ся, прыйду́ся, пры́йдзешся, пры́йдзецца; пр. прыйшо́ўся, ‑шла́ся, ‑шло́ся; зак.

1. Аказацца адпаведным, падысці па якіх‑н. прыкметах, у якіх‑н. адносінах. Прыйсціся па памерах. Прыйсціся да твару. Прыйсціся на нагу. □ «Калі ж небудзь Тамаш будзе такі, што яму якраз прыйдзецца гэтая вопратка». Чорны. — Дык чым жа я вам гэтак прыйшлася? — спытала Аніся. Сабаленка. Спецыяльнасць токара прыйшлася тут вельмі дарэчы. Шахавец.

2. Апынуцца на якім‑н. месцы, узроўні; супасці з чым‑н. Свята прыйшлося на нядзелю. □ Затым [Кучынскі] агледзеў прыборы, пакратаў рабрыстую ручку упраўлення, якая прыйшлася між калень. Алешка. Адзін удар прыйшоўся па твары. Брыль.

3. Скласці якую‑н. колькасць у адносінах да каго‑н.; дастацца. Яшка даў нам па дзве толавыя шашкі .. Па дзве, дык па дзве — мы не супраць. Добра, што і гэта прыйшлося. Пянкрат. Па добрага паўвоза сена кожнаму прыйшлося. Чорны. Новыя — у руках шапацяць, як бярэш, — чатыры чырвонцы прыйшліся Адасю. Калюга.

4. безас. з інф. Аказацца вымушаным (што‑н. рабіць). Майстэрня, пакуль цёпла, — у хлеўчуку, зімой прыйдзецца перабрацца ў хату. Навуменка. Нага забалела так, што Цімошку прыйшлося застацца дома і легчы ў пасцельку. Колас. Ні Іллюк, ні нават Міхалючок маляваць не ўмелі, дык прыйшлося навырэзваць малюнкаў. Чорны. // Выпасці каму‑н. на долю, давесціся; здарыцца. [Навічкі] тупалі каля вазоў і баязліва паглядалі на будынак, дзе ім прыйдзецца вучыцца чатыры гады. С. Александровіч. Прайшоў я уздоўж, папярок Беларусь і Літву. Людзей бачыць усякіх прыйшлося. Танк. Танцавалі дзе прыйшлося: на пакосе — на пакосе. Дубоўка.

5. 3 ас. адз. пры́йдзецца (у спалучэнні з папярэднім займеннікам або прыслоўем). Ужываецца для ўказання на няпэўнасць, выпадковасць. Дзе прыйдзецца. Што прыйдзецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)