penetrating [ˈpenɪtreɪtɪŋ] adj.

1. мо́цны, во́стры;

(a) penetrating pain во́стры боль;

a pene trating smell мо́цны пах

2. прані́клівы, во́стры; прані́злівы;

a penetrating look прані́клівы по́зірк;

penetrating mind во́стры ро́зум;

a penetrating sound прані́злівы гук;

a penet rating voice прані́злівы го́лас;

a penetrating wind прані́злівы ве́цер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

це́шыць несов.

1. утеша́ть, успока́ивать, ободря́ть, те́шить;

ма́ці це́шыла дзіця́ — мать утеша́ла (успока́ивала) ребёнка;

2. ра́довать, ласка́ть; те́шить, услажда́ть;

ц. по́зірк — ра́довать (ласка́ть, те́шить, услажда́ть) взор;

3. те́шить, забавля́ть, развлека́ть, весели́ть; доставля́ть удово́льствие;

ц. сябе́ надзе́яй — те́шить себя́ наде́ждой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zúschießen

*

1.

vi (s) (auf A) кі́нуцца (стрымгалоў) (да каго-н.,чаго-н.)

2.

vt дабаўля́ць (грошы); прыбаўля́ць

j-m éinen wütenden Blick ~ — кі́нуць на каго́-н. лю́ты по́зірк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

калю́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які колецца, можа рабіць укол. Калючыя шыпы ліян ранілі .. рукі і рвалі вопратку. Самуйлёнак. Пад нагамі шумна зашастаў калючы ржэўнік. Якімовіч. // Які выклікае балючае адчуванне ўколу. Нізка плылі цяжкія хмары, сыпаўся калючы халодны снег. Лупсякоў. Толькі вецер ганяў калючы пясок па дарозе. Шыцік.

2. Які мае калючкі. Калючы дрот. Калючы куст. □ [Тата] збірае грыбы і ўсё лезе туды, дзе густа стаяць калючыя ёлачкі. Брыль.

3. перан. Востры, са злой насмешкай. Бацька ў роспачы, у злосці Кінуў жмут калючых слоў. Колас. // Злы, нядобры (пра погляд, вочы і пад.). Людзі слухалі паказанні, і твары іх камянелі, сухімі, калючымі рабіліся іх вочы. Лынькоў. Позірк Шамоты быў стрыманы, калючы, недаверлівы, позірк Варановіча — вясёлы, усмешлівы, з нейкай вострай думкай у вачах. Дуброўскі.

4. перан. Які непрыхільна, недаверліва ставіцца да ўсяго; нелюдзімы, злосны (пра чалавека). Паходню варта было б правучыць — занадта ён ужо порсткі і калючы стаў у апошнія гады. Хадкевіч.

5. перан. Асляпляльны, рэзкі, яркі (пра святло). Лежачы на цвёрдым белым стале, аслепленая калючым святлом, яна [Лёдзя] адчувала, што траціць апошнія сілы. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bovine

[ˈboʊvaɪn]

1.

adj.

1) вало́вы; каро́він

2) Figur. як вол ці каро́ва

а) паво́льны, тупы́

a bovine stare — тупы́ по́зірк

б) абыя́кавы, флегматы́чны

a bovine nature — флегматы́чная нату́ра

2.

n.

вол або́ каро́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

хало́дны

1. kalt;

хало́дная зіма́ kálter [strénger] Wínter;

паста́віць у хало́днае ме́сца kalt [kühl] stéllen;

2. разм (пра вопратку) lei-cht; úngefüttert (няўцеплены);

3. (раўнадушны) kalt, kühl; únfreundlich;

хало́дн по́зірк kühler Blick;

3.:

хало́дная збро́я blánke Wáffe, Hieb- und Stíchwaffe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fix​2 [fɪks] v.

1. замацо́ўваць; устана́ўліваць, устанаўля́ць

2. выраша́ць, вызнача́ць;

They fixed the rent at £100 a month. Яны вызначылі рэнту ў 100 фунтаў (стэрлінгаў) за месяц;

How are you fixed for Sunday? Якія твае планы на нядзелю?

3. папраўля́ць, рамантава́ць, нала́джваць

4. гатава́ць (ежу)

5. infml фальсіфікава́ць (вынікі выбараў, спаборніцтва)

6. infml кара́ць

7. AmE, infml кастры́раваць, лягча́ць, паклада́ць (жывёлу)

fix on [ˌfɪksˈɒn] phr. v.

1. выраша́ць, дамаўля́цца;

Let’s fix on a date. Давайце дамовімся пра дату.

2. затры́мліваць (думкі, увагу); спыня́ць (позірк);

She fixed her eyes on the clock. Яна спыніла свой позірк на гадзінніку.

fi x up [ˌfɪksˈʌp] phr. v. адрамантава́ць, прыстасава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

безжыццёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Пазбаўлены жыцця, мёртвы. Візэнер з жудасцю адпіхнуў ад сябе ўжо безжыццёвае цела. Шамякін.

2. Нерухомы, вялы, малавыразны. Правая рука [Каршукова] абыякава ляжала на Ядвісіным плячы. Гэтая безжыццёвая халодная рука чамусьці раздражняла Ядвісю. Асіпенка. У яго [гаспадара] быў безжыццёвы, пусты позірк, і пад вачыма ляжалі цені. Лупсякоў.

3. Без прыкмет якога‑н. жыцця, руху. Моцны звонкі гук набліжаўся, і нельга было зразумець, адкуль ён ідзе: ні то з горада, ні то з безжыццёвых караблёў, што стаяць па той бок бухты. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаха́ны, ‑ая, ‑ае.

Які адчувае каханне да каго‑н.; улюбёны. Ліпа добра разумела настрой Чапідзе, ведала, што ён закаханы ў яе. Хомчанка. Як закаханыя людзі на час не зважаюць, Так падарожныя календароў не чытаюць. Куляшоў. / у знач. наз. закаха́ны, ‑ага, м.; закаха́ная, ‑ай, ж. [Нара] кахала [Якіма] і сама не ведала за што, як звычайна не ведаюць усе закаханыя, за што кахаюць сваіх абраных. Дуброўскі. // Які выражае закаханасць, захапленне. Закаханы позірк. □ Зося ўсё яшчэ ўсхліпвала і не зводзіла з сяброўкі радасных закаханых вачэй. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зірк ​1, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясловаў зірнуць і зіркнуць пры выражэнні нечаканасці, раптоўнасці выяўлення або наступлення чаго‑н. — Мама! — устрывожыліся дзеці. — Нашай грушы няма! Дзядзька грушу забраў!.. Маці зірк у акно: праўда, дзічкі як бы ўжо няма. Ракітны. «Вось каб і грошы так жа знайсці!» — прамовіў парабак. Аж зірк — а пад нагамі скураны кашалёк. С. Александровіч.

зірк ​2, ‑у, м.

Абл. Погляд, позірк. Першы Нахлябічаў зірк быў на Галену. Чорны. Увайшла бабка, акінула зіркам маладых настаўнікаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)