эксгума́цыя

(п.-лац. exhumatio, ад лац. ех = з + humus = зямля)

даставанне трупа з месца пахавання для судова-медыцынскага даследавання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

barren [ˈbærən] adj.

1. бе́дны, неўрадлі́вы;

barren land неўрадлі́вая зямля́

2. бяспло́дны;

a barren cow я́лаўка

3. неціка́вы, ну́дны; бе́дны;

a barren subject неціка́вая тэ́ма;

barren of ideas бе́дны на ідэ́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shore [ʃɔ:] n.

1. бе́раг (мора, возера);

go on shore сысці́ на бе́раг;

two miles off shore дзве мі́лі ад бе́рага

2. pl. shores lit. зямля́, краі́на;

distant shores далёкія зе́млі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Érde

f -, -n зямля́

über die gánze ~ — па ўсяму́ све́ту

Wásser und ~ — вада́ i су́ша

im Schóße der ~ — у не́трах зямлі́

◊ auf der ~ bléiben* — захо́ўваць спако́й

die ~ sei ihm leicht! — Няха́й зямля́ бу́дзе яму́ пу́хам!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

геасфе́ры

(ад геа- + сфера)

розныя па хімічных уласцівасцях і шчыльнасці канцэнтрычныя абалонкі, з якіх складаецца Зямля (магнітасфера, атмасфера, гідрасфера, літасфера, мантыя, ядро).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

краіна, край, зямля; старана, старонка (паэт.) / цёплая, куды ляцяць за зіму птушкі: вырай

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

oblekać się

obleka|ć się

незак. пакрывацца;

ziemia oblekać się śniegiem — зямля пакрываецца снегам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zagon, ~u

м.

1. паласа; поле;

zagon ojczysty — родная зямля;

2. набег, наезд, напад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзеўбану́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм. Ударыцца, стукнуцца аб што‑н. Набраклая зямля ўгіналася пад шасі, і здавалася, што цяжкія «Ільі» вось-вось дзеўбануцца насамі ў гразь. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зяло́ ​1, ‑а, н.

Назва восьмай літары (ѕ) царкоўнаславянскай і старой рускай азбукі, якая абазначае, як і літара зямля (з), гук «з».

зяло́ ​2, ‑а, н.

Насенне пустазелля ў збожжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)