адня́ць сов.

1. в разн. знач. (каго, што ад каго, чаго) отня́ть;

а. ле́свіцу ад сцяны́ — отня́ть ле́стницу от стены́;

а. дзіця́ ад грудзе́й — отня́ть ребёнка от груди́;

2. (што ад чаго) мат. вы́честь (что из чего), отня́ть;

ад дзесяці́ а. пяць — из десяти́ вы́честь пять; от десяти́ отня́ть пять;

3. (што) отня́ть, поглоти́ть;

рабо́та адняла́ шмат ча́су — рабо́та отняла́ (поглоти́ла) мно́го вре́мени;

4. (што) безл. парализова́ть;

адняло́ руку́ — парализова́ло ру́ку;

5. (што) отня́ть, ампути́ровать;

яму́ аднялі́ нагу́ — ему́ отня́ли (ампути́ровали) но́гу;

а. мо́ву — лиши́ться ре́чи;

а. ро́зум — отня́ть ум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

спіса́ць сов.

1. в разн. знач. списа́ть;

с. тэкст з кні́гі — списа́ть текст из кни́ги;

с. дыкта́нт у сусе́да — списа́ть дикта́нт у сосе́да;

с. усе́ вы́піскі ў адзі́н сшы́так — списа́ть все вы́писки в одну́ тетра́дь;

с. геро́я рама́на з жыво́й асо́бы — списа́ть геро́я рома́на с живо́го лица́;

с. з карабля́ — списа́ть с корабля́;

2. в разн. знач. исписа́ть;

с. мно́га старо́нак — исписа́ть мно́го страни́ц;

с. каранда́ш — исписа́ть каранда́ш;

3. перен., разг. (избить) исполосова́ть;

с. усю́ спі́ну пу́гай — исполосова́ть всю спи́ну кнуто́м;

с. у расхо́д — списа́ть в расхо́д;

с. у тыра́ж — списа́ть в тира́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

тре́бовать несов.

1. патрабава́ць; (настойчиво) вымага́ць; (добиваться) дамага́цца;

тре́бовать по́мощи патрабава́ць дапамо́гі;

тре́бовать объясне́ний патрабава́ць (дамага́цца) тлумачэ́нняў;

он сли́шком мно́го тре́бует ён ве́льмі шмат патрабу́е (вымага́е);

2. (нуждаться в чём-л.) патрабава́ць (чаго); быць патрэ́бным (для каго, для чаго і каму, чаму); мець патрэ́бу (у чым);

э́то де́ло тре́бует большо́го о́пыта гэ́та спра́ва патрабу́е вялі́кага во́пыту;

больно́й тре́бует абсолю́тного поко́я хво́раму (для хво́рага) патрэ́бны абсалю́тны спако́й;

расте́ние тре́бует ухо́да раслі́не патрэ́бен до́гляд, раслі́на патрабу́е до́гляду;

3. (вызывать) выкліка́ць; (звать) зваць; клі́каць;

его́ тре́бует нача́льник яго́ выкліка́е нача́льнік;

меня́ тре́буют домо́й мяне́ клі́чуць (заву́ць) дамо́ў; см. потре́бовать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уби́ть сов.

1. (умертвить) забі́ць, мног. пазабіва́ць;

уби́ть напова́л забі́ць напава́л;

2. перен. (уничтожить) зні́шчыць;

3. перен. (глубоко огорчить, привести в отчаяние) прыбі́ць, прыгне́сці, прыве́сці ў ро́спач; (ошеломить) ашаламі́ць, агало́мшыць;

это изве́стие его уби́ло гэ́та ве́стка яго́ прыбі́ла (прыгняла́, прывяла́ ў ро́спач);

4. перен., разг. (потратить на что-л.) патра́ціць; (издержать — ещё) расхо́даваць, вы́даткаваць; (о времени) змарнава́ць;

уби́ть мно́го эне́ргии на что́-л. патра́ціць шмат эне́ргіі на што-не́будзь;

5. (уплотнить, утрамбовать) разг. убі́ць, утрамбава́ць;

6. (покрыть) карт., разг. пабі́ць;

уби́ть туза́ ко́зырем пабі́ць туза́ ко́зырам;

уби́ть вре́мя змарнава́ць час;

уби́ть мо́лодость змарнава́ць маладо́сць;

убе́й меня́ бог забі́ мяне́ бог;

уби́ть бобра́ ашука́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дзі́рка ж.

1. дыра́, ды́рка, отве́рстие ср.; (в одежде — ещё) проре́ха;

зашы́ць ~ку на рукаве́ — заши́ть дыру́ы́рку, проре́ху) на рукаве́;

дз. ў пло́це — дыра́ы́рка) в забо́ре;

2. только мн., перен., разг. (недостатки, нехватки) ды́ры, проре́хи;

у гаспада́рцы мно́га ~рак — в хозя́йстве мно́го дыр (проре́х);

дз. ад абара́нка — ды́рка от бу́блика;

заткну́ць ~рку — заткну́ть дыру́;

(патрэ́бна) як у мо́сце дз. — (ну́жно) как соба́ке пя́тая нога́;

хадзі́ў бы ў зло́це, каб не дз. ў ро́цепосл. ка́бы не дыра́ во рту — жил бы, ни о чём не тужи́л;

ад усі́х дзі́рак за́тычкапогов. ко всем ды́ркам заты́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

уба́чыць сов.

1. уви́деть; заме́тить; (издали) зави́деть;

ён ~чыў на стале́ я́блыкі — он уви́дел на столе́ я́блоки;

у. у жыцці́ мно́га го́ра — уви́деть в жи́зни мно́го го́ря;

ён ~чыў каля́ бе́рага дзве ло́дкі — он уви́дел (заме́тил) у бе́рега две ло́дки;

здалёк яна́ ўба́чыла аўто́бус — издалека́ она уви́дела (зави́дела) авто́бус;

2. уви́деть, поня́ть;

у. сваю́ памы́лку — уви́деть (поня́ть) свою́ оши́бку;

3. (признать существующим) усмотре́ть;

пракуро́р ~чыў у гэ́тым парушэ́нне зако́ну — прокуро́р усмотре́л в э́том наруше́ние зако́на;

4. (обнаружить какие-л. свойства, качества) уви́деть, найти́;

што яна́ ў ім ~чыла? — что она́ в нём уви́дела (нашла́)?;

у. свет — уви́деть свет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Кале́ка1 ’чалавек, які страціў якую-небудзь частку цела або здольнасць валодаць ёю ці наогул мае які-небудзь фізічны недахоп’ (БРС, ТСБМ, Бяльк., Касп., Нас., Сержп. Прымхі, Сцяшк. МГ, Шат.). Сл. паўн.-зах. адзначае ў гродз. і зах.-брэсц. гаворках, пры гэтым у окаючай гаворцы (бяроз.) адзначана форма колека; ТС фіксуе слова ў шэрагу пунктаў, не падаецца яно Ян. Укр. каліка, рус. калека, дыял. і літар. польск. kaleka, kalika, чэш. мар. kalik, славац. kalik. У зах.-слав. мовы запазычана з усх.-слав. (Слаўскі, 2, 27). Формы з ‑i‑ ў зах.-слав. мовах могуць адлюстроўваць або ўкр. фанетыку, або ўсх.-слав. з ‑и‑ (калика) і, магчыма, сюды не адносяцца. Польск. kaleka з бел. мовы, як, магчыма, і літ. уст. koliekà ’тс’. Слова лічыцца запазычаным з усходу з тур.-перс. kalak ’скалечаны, абязвечаны’, іншыя называюць тур. kalik ’няпоўны; якога не хапае; які мае недахопы; недахоп, пропуск; рэшткі’. У сучаснай тур. мове ёсць і значэнне ’векавуха’. Гл. Фасмер, 2, 166; Слаўскі, 2, 27. Першая форма наогул не засведчана, другая не бездакорная з боку семантыкі. Апрача таго, не вельмі ясна, якім шляхам слова трапіла ва ўсх.-слав. мовы. Жураўскі (Тюркизмы, 81) адносіць ст.-бел. калека да цюркізмаў. Там жа (88–89) слова адносіцца да ліку тых, якія папоўнілі беларускі тэзаўрус у XVI ст. у выніку найбольш інтэнсіўных сувязей Вялікага княства Літоўскага з Крымскім ханствам. Магчыма, гэта і так, паколькі ў помніках рус. пісьменнасці слова не адзначаецца. Шанскі (2, К, 25) далучае да гэтых слоў антрапонім Калѣка Карпъ Даниловичъ з Пскоўскага I летапісу, адзначанага пад 1341 г., аднак прыклад гэты вельмі двухсэнсоўны. У той жа час няма нейкіх прыкмет таго, што ў ст.-бел. мове гэта слова не з бел. гаворак, а з цюрк. моў. Ва ўсякім разе ў гаворках слова ведаюць дастаткова добра і, відаць, даўно, аб гэтым сведчыць пранікненне яго на захад. Калі лексема сапраўды цюркізм, крыніцу неабходна шукаць у цюрк. мовах і гаворках, якія геаграфічна кантактавалі з усх.-слав. мовамі. Аднак цюркская версія не задавальняла шэраг аўтараў, а альтэрнатыўныя версіі не пераконваюць (ні сувязь з лац. cadūcus праз італ. caluco ’бедны, жабрацкі’, ні з ц.-слав. клосьнъ ’кульгавы’, балг. дыял. клосан, ’пакалечаны’, арм. kał ’паралізаваны, кульгавы’, гоц. halts ’кульгавы’) як небездакорныя ў розных адносінах. Таксама нельга прыняць спробу Шанскага, ЭИРЯ, VII, 132, вытлумачыць слова на ўсх.-слав. глебе як уторанае з прэфіксам ка‑. Параўн. яшчэ каліка (гл.).

Кале́ка2 ’рыба мянтуз, Lota’ (ваўк., Бір. Працы ІМ, 6, Бяльк., Дэмб.; полак., Жук., З нар. сл.; Мядзв., Нас.; бых., Рам.; круп., Сл. паўн.-зах.; ваўк., Сцяшк.), ’рыба ёрш’, таксама ў форме калечка (Мат. Маг.), ’рыба падкаменшчык, Cottus gobio’ (Жук.); з такім значэннем ёсць і ў суседніх рус. рост., смал. калека і калечка ’мянтуз’, фактычна беларускае. Апрача гэтага, Даль з паметай чарнамор. падае калѣка ’мянтуз’. Статус апошняга няясны, відаць, ніяк нельга разглядаць гэту фіксацыю як сведчанне аб яшчэ адным арэале распаўсюджання слова. Не выключана, што суадносіцца з калека1, ва ўсякім раз« менавіта такое народнаэтымалагічнае асэнсаванне назвы ёсць і заснавана на нейкіх спецыфічных прыкметах гэтай рыбы. Паводле геаграфіі — беларуская інавацыя. Калі прымаць прапанову Голуба–Копечнага, 227, адносна чэш. mnik ’дробная рыба’, можна вельмі асцярожна меркаваць, што назва калека магла адлюстроўваць тую ж семантыку. Параўн. у рус. дыял. дражнілцы: «Калечина‑малечина, много часов до вечера?», дзе як быццам суаднесены дэрываты ад калека і асновы мал‑. Аднак менавіта па семантычнаму крытэрыю гэта версія ўступае папярэдняй. Яшчэ аб адной магчымасці тлумачэння сведчыць дэфініцыя ў рукапісным слоўніку Мядзведжага: «калека… з печані якога здабываецца тлушч, які ўжываецца ў якасці лекаў», аднак мадэль утварэння, якую можна выкарыстоўваць для данага выпадку, не вельмі ясная. Спецыфічная геаграфія (у асноўным паўночныя і ўсходнія гаворкі) і адсутнасць слова ў паўднёвых не выключаюць магчымасці запазычання слова з балтыйскай (прыбалтыйска-фінскай?) крыніцы, аднак інфармацыі, каб пацвердзіць такую думку, у нас няма. Не выключана таксама, што слова неабходна суаднесці з слав. каlъ (гл. кал).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рабо́та ж., в разн. знач. рабо́та;

р. машы́ны — рабо́та маши́ны;

р. сэ́рца — рабо́та се́рдца;

у мяне́ мно́га ~ты — у меня́ мно́го рабо́ты;

адзі́нка ~тыфиз. едини́ца рабо́ты;

се́льскагаспадарчыя ~ты — сельскохозя́йственные рабо́ты;

фартыфікацы́йныя ~тывоен. фортификацио́нные рабо́ты;

здаць ~ту ў тэ́рмін — сдать рабо́ту в срок;

р. вядо́мага мастака́ — рабо́та изве́стного худо́жника;

пісьмо́вая р. — пи́сьменная рабо́та;

дыва́н то́нкай ~ты — ковёр то́нкой рабо́ты;

прымусо́выя ~ты — принуди́тельные рабо́ты;

р. гары́ць у рука́х — рабо́та гори́т в рука́х;

пусці́ць у ~ту — пусти́ть в рабо́ту;

гэ́та не р.э́то не де́ло;

~ты па го́рла — рабо́ты по го́рло;

браць у ~ту — брать в оборо́т (в рабо́ту);

р. з рук ва́ліцца — рабо́та из рук ва́лится

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

захава́ць сов.

1. в разн. знач. сохрани́ть, сбере́чь;

гэ́ты дакуме́нт ва́рта з.э́тот докуме́нт сле́дует сохрани́ть;

наро́д ~ва́ў шмат пада́нняў — наро́д сохрани́л (сберёг) мно́го преда́ний;

з. па́мяць пра загі́нуўшых геро́яў — сохрани́ть па́мять о поги́бших геро́ях;

з. пра́ва на што-не́будзь — сохрани́ть пра́во на что́-л.;

з. та́йну — сохрани́ть (сбере́чь) та́йну;

з. вастрыню́ пачу́ццяў — сохрани́ть остроту́ чувств;

з. ве́ру ў чалаве́ка — сохрани́ть ве́ру в челове́ка;

з. праду́кты — сбере́чь проду́кты;

з. сі́лы (здаро́ўе) — сбере́чь (сохрани́ть) си́лы (здоро́вье);

бу́льбу мо́жна з. у скле́пе — карто́фель мо́жно сохрани́ть в по́гребе;

2. (спрятать так, что трудно найти) запря́тать; упря́тать;

кні́гу так ~ва́ў, што не мо́жа знайсці́ — кни́гу так упря́тал (запря́тал), что не мо́жет найти́;

3. (порядок, закон) соблюсти́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пра́ца ж.

1. труд м., рабо́та;

фізі́чная і разумо́вая п. — физи́ческий и у́мственный труд; физи́ческая и у́мственная рабо́та;

тво́рчая п. — тво́рческий труд; тво́рческая рабо́та;

вольнанаёмная п. — вольнонаёмный труд;

2. (целесообразная и общественно полезная деятельность) труд м.;

грама́дска неабхо́дная п. — обще́ственно необходи́мый труд;

падзе́л ~цы — разделе́ние труда́;

лю́дзі ~цы — лю́ди труда́;

гімн ~цы — гимн труду́;

умо́вы ~цы — усло́вия труда́;

3. (служба) рабо́та;

ме́сца ~цы — ме́сто рабо́ты;

зво́льніць з ~цы — уво́лить с рабо́ты;

4. (научное произведение) рабо́та, труд м.;

у яго́ шмат друкава́ных ~ц — у него́ мно́го печа́тных рабо́т (трудо́в);

надрукава́ць ~цу — напеча́тать рабо́ту (труд);

5. только мн. (научный журнал, сборник) труды́;

~цы інстыту́та — труды́ институ́та;

інспе́кцыя ~цы — инспе́кция труда́;

бі́ржа ~цы — би́ржа труда́;

сізі́фава п. — сизи́фов труд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)