Або́йма ’аб’ём, ахват’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб., КТС), рус. обойма ’тс’, укр. обійми ’абдыманні’ да ob‑jęti, ob(о)‑imǫ. Гл. мець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абыйма́ць ’абдымаць’ (Гарэц.), абыйманак ’абдымак’ (Др.-Падб.) < *абімаць, прасл. ob‑jьмǫ ob‑jęti, параўн. літ. im̃ti ’браць’, лац. emere ’тс’. Гл. мець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

majority [məˈdʒɒrəti] n. (of) бо́льшасць, бо́льшая ча́стка;

be in a/the majority быць у бо́льшасці; мець бо́льшасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

arrears [əˈrɪəz] n. pl. запазы́чанасць; доўг; даўгі́;

be in arrears мець запазы́чанасць;

rent arrears запазы́чанасць па квартпла́це

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прадчува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Загадзя адчуваць; мець прадчуванне чаго‑н. Трывожна заплакала кнігаўка на балоце, мабыць, прадчуваючы холад. Шчарбатаў. [Міця] прадчуваў, што добрыя адносіны з Лобікам наладзяцца, аднак няясная трывога закрадвалася ў душу. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уключа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да уключыць.

2. (звычайна з займеннікам «сябе»). Мець сваёй састаўной часткай; ахопліваць. Рэвалюцыйна-вызваленчы рух працоўных заходніх абласцей Беларусі ўключаў у сябе і барацьбу супраць нацыянальнага прыгнёту. Хромчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэвальва́цыя

(ням. Devalvation, ад лац. de = з, ад + valvere = мець значэнне)

афіцыяльнае паніжэнне залатога забеспячэння грашовай адзінкі краіны або паніжэнне яе курсу ў адносінах да валют іншых краін (проціл. рэвальвацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

niedowidzieć

незак. кепска бачыць; мець кепскі зрок; недабачваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rzeźbiarski

скульптурны;

mieć talent rzeźbiarski — мець талент скульптара

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chance​1 [tʃɑ:ns] n.

1. вы́падак;

by chance выпадко́ва

2. шанс, шанц; магчы́масць, мажлі́васць; наго́да;

take one’s chance рызыкава́ць;

have no chance не мець ша́нсаў;

have not much/a poor chance мець ма́ла ша́нсаў;

lose the chance упусці́ць магчы́масць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)