Verbum

дзяўбці́ся, ‑бецца; пр. дзёўбся, дзяўблася, ‑лося; незак.

1. Разм. Мець звычай, прывычку біцца дзюбай (пра птушак). — Гляньце, гляньце, — наш дроздзік дзяўбецца. Сіпакоў.

2. Дзяўбці адзін аднаго. Два пеўні дзяўбуцца.

3. Зал. да дзяўбці.