старо́нка ​1, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Адзін з двух бакоў ліста паперы (у кніжцы, сшытку). Там, на першай старонцы, надрукавана была прамова Андрэя Клыгі. Чорны. [Візэнер] падаў ім разгорнуты том Энгельса і паказаў [савецкім] афіцэрам першую старонку, дзе быў партрэт. Шамякін. Андрэй Міхайлавіч выняў .. блакнот, адшукаў чыстую старонкі). Самуйлёнак. // Ліст (у кніжцы, сшытку). Вырваць старонку з кніжкі. □ Перш чым ехаць сюды, я звярнуўся да Сямёнава. Пагартаў пажоўклыя старонкі старой кнігі. В. Вольскі.

2. перан.; чаго або ў чым. Перыяд, этап у гісторыі, у развіцці чаго‑н. Я гэты горад [Вільнюс] знаю з даўніх дзён. І кожны раз мне новыя старонкі Суровай былі адкрывае ён. Танк. Станковая графіка даваеннага перыяду — цікавая і своеасаблівая старонка нашай культуры. Шматаў.

•••

Упісаць новую старонку ў што гл. упісаць.

старо́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да старана (у 2 знач.). Паляцела дзяўчына Самалётам гонкім Над шчаслівай краінай, Над роднай старонкай. Купала. Ой, старонка мая ты лясная, Беларуская наша зямля. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

front, ~u

м.

1. фронт;

front ludowy паліт. народны фронт;

linia ~u — лінія фронту;

jechać na front — ехаць на фронт;

działać na dwa ~y — дзейнічаць на два фронты;

front atmosferyczny — атмасферны фронт;

2. фасад;

wejście od ~u — парадны ўваход;

~em do ... — тварам да ...

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

реши́ться

1. (принять решение) вы́рашыць, наду́маць, наду́мацца;

я реши́лся е́хать сего́дня я вы́рашыў (наду́маў, наду́маўся) е́хаць сяго́ння;

2. (отважиться) адва́жыцца; асме́ліцца;

он не зна́ет, на что реши́ться ён не ве́дае, на што адва́жыцца (асме́ліцца);

3. (окончательно определиться) вы́рашыцца;

де́ло реши́лось не в его́ по́льзу спра́ва вы́рашылася не ў яго́ кары́сць;

4. (лишиться чего-л., потерять что-л.) прост. стра́ціць, згубі́ць;

она́ сна реши́лась яна́ стра́ціла (згубі́ла) сон.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

speed

[spi:d]

1.

n.

1) шпа́ркасьць, ху́ткасьць f., хутчыня́ f.

to gather speed — пабо́льшваць ху́ткасьць, набіра́ць ху́ткасьці

2)

а) ход -у m.

The boys ran at full speed — Хлапцы́ бе́глі по́ўным хо́дам

б) slow speed — паво́льны ход

в) half speed — сярэ́дні ход

2.

v.i., sped or speeded, speeding

1) ху́тка ісьці́, е́хаць, імча́ць

The boat sped over the water — Ло́дка імча́ла па вадзе́

2) перавыша́ць дазво́леную ху́ткасьць

3.

v.t.

прысьпе́шваць

•

- speed limit

- speed up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

horse

[hɔrs]

1.

n.

1) конь каня́ m.

2) Milit. ко́ньнік, кавалеры́ст -а m.

3) конь каня́ m. (і ў ша́хматах)

4) конь каня́ m. (у гімна́стыцы)

5) Sl. гэраі́н, марфі́н

6) Sl. шпарга́лка f.

2.

v.t.

1) дастаўля́ць ко́ней

2) садзі́ць на каня́

3) не́сьці на пляча́х

3.

v.i.

садзі́цца на каня́, е́хаць ко́нна

4.

adj.

1) ко́нскі (хаму́т, хвост)

2) ко́нны

horse artillery — ко́нная артыле́рыя

•

- from the horse’s mouth

- To horse!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пе́шы, пе́шый ’які ідзе пехатой; пяхотны, не конны’ (ТСБМ, Бяльк.). Укр. пі́ший, рус. пе́ший, сімб. пѣхій (Даль, 3, 551), разан. пѣсью ’пешшу’, польск. pieszy, н.-луж. pěšy, в.-луж. pěši, чэш. pěší, pěchý, славац. peší ’тс’, славен. ki gre pẹ̑š, старое pẹ̑š ’пешы’, серб.-харв. пје̏шице, старое пје̏ше ’пяшком’, макед. пеш, пешки, пеша, балг. пеш, пе́ши, ст.-слав. пѣшь ’пешы’. Прасл. pěšь < pěs‑jь, якое (праз форму pěsъ) узыходзіць да і.-е. *pēd‑su ’на нагах (ісці)’ у процівагу ’ехаць на кані, на лодцы’ < і.-е. pēds ’нага’ (’ступня’) (Мее, MSL, 14, 314; Махэк₂, 446; Бязлай, 3, 29). Фасмер (3, 257) сумняваецца ў гэтым, даводзячы, што ў такім выпадку слав. форма была б pěsъ. Зыходнай формай для прасл. pěšь ён падае *pēdsios, вытворнага ад pēd‑ ’ступня’, лац. pēs, pedis ’нага’, літ. pèdè ’след нагі’, лат. pę̂ds ’тс’, pę̂da ’падэшва’, ст.-грэч. πούς, Р. скл. ποδός, дарычн. πώς ’ступня’, ст.-інд. padám ’след нагі, ступня’, гоц. fōtus, літ. pésčias ’пешы’ (і.-е. скланенне было атэматычным, з аблаўтам: Н. скл. pēd‑s, Р. скл. pod‑ós). Першапачатковая і.-е. лексема pēd‑s пазней у слав. прамове замянілася на noga, у балт. (літ.) — на kojà ’нага’. Аб прасл. *pěšь(jь) ’слабы, стомлены’, звязаным генетычна з *pьxati, гл. Варбот, Этимология–1971, 18–19.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

steal​2 [sti:l] v. (stole, stolen)

1. кра́сці, выкрада́ць;

I had my watch stolen. У мяне скралі гадзіннік.

2. рабі́ць што-н. упо́тай; дамага́цца чаго́-н. хі́трасцю

3. пракрада́цца; падкрада́цца;

A tear stole down her cheek. Па яе шчацэ ціха скацілася сляза.

♦

steal a glance at smb. крадко́м гля́нуць на каго́-н.;

steal a kiss сарва́ць пацалу́нак;

steal a march (on smb.) падману́ць (чыю́-н.) пі́льнасць;

steal a ride е́хаць «за́йцам»/без біле́та;

steal the scene/show зацьмі́ць усі́х;

steal smb.’s thunder перахапі́ць па́льму першынства́

steal in [ˌsti:lˈɪn] phr. v. прабра́цца крадко́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пагадзі́цца, пагаджа́цца

1. (згадзіцца на што-н.) éinwilligen vi (in A); éinverstanden sein (mit D); séine Zústimmung gében* (zu D);

2. (з кім-н., чым-н.) béistimmen vi (D), zústimmen vi (D); zúgeben* vt (прызнаць);

пагадзі́цца з яго прапано́вай séinem Vórschlag zústimmen;

3. (дамовіцца) überéinkommen* аддз. vi (s); veréinbaren vt; verábreden vt;

мы пагадзі́ліся е́хаць ра́зам wir kamen überéin, geméinsam ábzufahren;

4. (памірыцца) sich versöhnen (з кім-н. mit D);

5. (прывыкнуць) sich ábfinden* (з чым-н. mit D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́дпуск м.

1. (тавару і г. д.) Áuslieferung f -, Ábgabe f -; Bewílligung f - (грошай);

2. (часовае вызваленне ад працы) Úrlaub m -(e)s, -e; Be¦úrlaubung f -, -en, Áusgang m -(e)s, -gänge, Stádturlaub m (у войску); Lándurlaub m (у маракоў);

дэкрэ́тны во́дпуск Schwángerschaftsurlaub m;

дадатко́вы во́дпуск Zúsatzurlaub m;

во́дпуск па хваро́бе Kránkheitsurlaub m;

бестэрміно́вы во́дпуск вайск. únbefristete Beúrlaubung;

чарго́вы во́дпуск Jáhresurlaub m;

у во́дпуску auf Úrlaub;

е́хаць у во́дпуск in Úrlaub fáhren*;

ісці́ ў во́дпуск auf Úrlaub gehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

slow

[sloʊ]

1.

adj.

1) мару́дны, паво́льны

a slow journey — мару́днае падаро́жжа

2) які́ по́зьніцца

a slow clock — гадзі́ньнік, які́ по́зьніцца

3) тупы́, адста́лы

a slow pupil — адста́лы ву́чань

4) ну́дны

a slow party — ну́дная вечары́на

5) вя́лы, мля́вы

Business is slow — Га́ндаль ідзе́ вя́ла

2.

v.t.

запаво́льваць; зьмянша́ць ху́ткасьць

to slow down a car — запаво́ліць машы́ну

3.

v.i.

павальне́й ісьці́, е́хаць, запаво́льваць

Slow up when you drive through a town — Запаво́ль ху́ткасьць, е́дучы праз го́рад

4.

adv.

паво́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)