сірэ́ны

(н.-лац. sirenia, ад гр. seiren = марская німфа)

атрад буйных водных млекакормячых з ластамі і хваставым плаўніком; жывуць у цёплых морах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хандрафо́ры

(н.-лац. chondrophora)

атрад марскіх кішачнаполасцевых жывёл падкласа гідроідных; прадстаўлены адзіночнымі буйнымі плаваючымі паліпамі, на якіх развіваюцца дробныя паліпы і медузы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Галянастыя (атрад птушак) 2/281, 441; 5/28, 421, 534; 6/87; 11/182, 227; 12/46

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Лускаватыя (атрад паўзуноў) 3/285; 4/56, 584; 6/442—443; 8/326; 10/417; 11/23

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

аканта́рыі

(н.-лац. acantharea)

атрад прасцейшых падкласа радыялярый, які аб’ядноўвае больш як 140 марскіх планктонных аднаклетачных жывёл з мінеральным шкілетам з сернакіслага стронцыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

грэгары́ны

(н.-лац. gregarinida, ад лац. gregarius = просты, звычайны)

атрад прасцейшых класа спаравікоў, паразітуюць у кішэчніку і поласці цела кольчатых чарвей і насякомых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кандыля́ртры

(н.-лац. condylarthra, ад гр. kondylos = мышчалка + arthron = сустаў)

атрад вымерлых капытных, знешне падобных на драпежных (напр. фенакод), якія жылі ў палеагене.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

катэры́я

(фр. coterie = гурток)

1) узброены атрад наёмнікаў у сярэдневяковай Еўропе;

2) уст. група асоб, якая ставіла перад сабой якія-н. своекарыслівыя мэты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перыдыне́і

(н.-лац. peridinium, ад гр. peridines = які круціцца вакол)

атрад прасцейшых класа жгуцікавых; займаюць прамежкавае становішча паміж раслінамі і жывёламі; панцырныя жгуціканосцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

птэраза́ўры

(ад гр. pteron = крыло + -заўр)

атрад выкапнёвых паўзуноў падкласа архазаўраў, што жылі ў мезазоі, пярэднія канечнасці якіх ператварыліся ў крылы; лятучыя яшчары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)