парэяза́ўры
(ад гр. pareia = шчака + -заўр)
атрад вымерлых паўзуноў пермскага перыяду (гл. палеазой), якія мелі касцявыя вырасты ў шыйнай вобласці чэрапа.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)