1. Не сучасны па спосабу жыцця, звычках. Анупрэй застаўся старасвецкім ва многіх сваіх уяўленнях. Верыў у забабоны, сам загаварваў, каб спынілася кроў пры парэзе, верыў, што пры маланцы ў часе навальніцы бог пускае на зямлю стрэлы, верыў у чарцей, пра якіх часамі па-мастацку расказваў. Але вера гэтая была больш уяўная, паэтычная, чым рэальная.Пестрак.Хутка прыйшоў мужчына гадоў пад сорак пяць. А пасля, цэлы вечар, гаварыў аб вясковай цемры, аб старасвецкіх формах гаспадарання.Чорны.
2. Такі, які быў даўней і захаваўся да гэтага часу; які адпавядаў патрабаванням свайго часу. Вочы мае раптам улавілі пачарнелую, пакрытую мохам старасвецкую каплічку.Пташнікаў.Хата старасвецкая: глухой сцяной на вуліцу, на чыгунку, вокнамі на агарод.Навуменка.// Старамодны. Цётка Хіма аддала Галі яшчэ свой дзявочы бурнос. Праўда, ён быў старасвецкі, але цёплы.Сабаленка.
3. Вельмі стары. Цэлы гай старасвецкіх дубоў раскінуўся на беразе Нёмана.Колас.Пры гасцінцы абапал стаяць старасвецкія бярозы.Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́чкаж
1. (памянш.-ласк) Äuglein n -s, -;
2. (адтуліна) Loch n -(e)s, Löcher; Gúckloch n (дзвярное);
3.картÁuge n -s, -n;
4. (убульбы) Áuge n -s, -n;
5. (пры вязанні) Másche f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
берагава́я артыле́рыявайск Küstenartillerie f -, -ri¦en;
берагава́я паласа́ Küstenstrich m -(e)s (калямора);
берагавыя ска́лы Küstenklippen pl
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Лінь ’вельмі моцны тонкі канат’ (ТСБМ). Запазычана з рус.линь, якое з гал.lijn ’тонкая вяроўка’ (Слаўскі, 2, 498–499). Пры наяўнасці гэтага слова або рус. слова канат, граматычны род якога — мужчынскі, бел.лі́ня (гл. ліна) змянілася ў лінь ’вяроўка, пры дапамозе якой цягалі вуллі на дрэвы’ (ганц., Сл. паўн.-зах.), ’канат на пароме’ (Яруш.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рось ’малы, драбнюткі дожджык, імгла, туман, імжа’ (Нас., Гарэц., Бяльк., Юрч. Вытв., Мат. Маг., Байк. і Некр.; рагач.Мат. Гом.; ПСл, ЛА, 2), ’раса’ (ПСл). Рус.паўд.рось ’імжа, імгла’, ’раса’. Утворана пры дапамозе суф. *‑ь (з адцягненым значэннем) ад раса́ (гл.), магчыма, пры ад’ідэацыі морась (гл.). Сюды ж ёлкыя рось ’імгла’ (чавус., ЛА, 2).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́бач ’убаку; побач’ (Нас., Касп., КЭС, КТС). Рус.о́бочь, укр.о́біч ’тс’. Ад вобакпры дапамозе суф. ‑ь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вуда́к ’рыбак, які ловіць рыбу вудай’ (Янк. III). Да вудапры дапамозе суф. ‑ак па аналогіі з рыбак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вудзі́ла ’вудзільна’ (Бір. Дзярж.). Да вудзіць3пры дапамозе запазычанага з польск. суф. ‑дло (Гіст. мовы, 1, 129).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Выжа́рына (БРС), вы́жарына ’гразкае месца на балоце ці сенажаці’ (Шат.). Ад выжар або выжарапры дапамозе суф. ‑іна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вінагонка ’вінакурня’ (КТС, К. Чорны). Новатвор ад віно́ і гнаць (гл.) замест звычайнага курыцьпры існуючым самагонка (гл.).