ге́ній, -я і -ю, мн. -і, -яў, м.

1. -ю. Самая высокая ступень творчай адоранасці, таленавітасці.

Музычны г.

Чайкоўскага.

2. -я. Чалавек, надзелены такой адоранасцю.

Творчасць геніяў.

3. -я. У старажытнарымскай міфалогіі: дух — заступнік чалавека, які кіруе яго жыццём і прадвызначае характар.

◊

Добры геній — той, хто памагае каму-н., аказвае на каго-н. дабратворны ўплыў.

Злы геній — той, хто аказвае на каго-н. дрэнны ўплыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

склад², -у, М -дзе, м.

1. Сукупнасць частак, якія ўтвараюць адзінае цэлае; структура.

Лексічны с. мовы.

2. чаго або які. Сукупнасць людзей, якія ўтвараюць які-н. калектыў, арганізацыю.

С. праўлення.

3. Постаць, фізічны выгляд, будова (чалавека, жывёліны).

Спартыўнага складу юнак.

4. Асаблівасці думак, розуму і звычак, характар чаго-н.

Паэтычны с. душы.

Нацыянальны с. характару.

5. Парадак, сэнс, зладжанасць.

Жадаю вам ладу і складу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

wypaczyć

зак.

1. скрывіць;

wypaczyć drzwi — скрывіць дзверы;

2. перан. сказіць, перакруціць;

wypaczyć charakter перан. сапсаваць характар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

драпіро́ўка

(фр. draperie)

размяшчэнне і агульны характар складак адзення або тканіны; выкарыстоўваецца ў афармленні інтэр’ераў грамадскіх і жылых будынкаў, тэатральна-дэкаратыўным і выяўленчым мастацтве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

стыхі́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да стыхіі (стыхій) (у 2 знач.); выкліканы імі. Стыхійнае няшчасце. Стыхійная з’ява. Стыхійныя сілы. // Які мае адносіны да з’яў прыроды, характэрны для іх. Стыхійную сілу зямлі .. У моцныя рукі ўзялі. Колас. // Які не падпарадкоўваецца волі і розуму; міжвольны (пра пачуцці і пад.).

2. Які працякае як натуральны працэс, які не рэгулюецца чалавекам, грамадствам. Стыхійны характар эканамічных законаў у капіталістычным грамадстве. // Які ўзнікае, адбываецца без кіраўніцтва, нікім не арганізаваны. Стыхійны характар паўстання. Стыхійная дэманстрацыя. □ Але стыхійная, выпадковая, як пішуць у афіцыйных паперах, падрыхтоўка кваліфікаваных кадраў не магла забяспечыць будоўлю добрымі мулярамі, бетоншчыкамі, тынкоўшчыкамі і сталярамі. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стыхі́йны spontán; elementár, Elementár-;

стыхі́йнае бе́дства Natúrkatastrophe f;

стыхі́йная сі́ла Elementárkraft f -, Natúrkraft f;

стыхі́йны рух spontáne Bewégung;

мець стыхі́йны хара́ктар éinen spontánen Charákter [kɑ-] háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

фа́ктар

(лац. factor = які робіць, стварае)

рухальная сіла, прычына якога-н. працэсу, якая вызначае яго характар або асобныя рысы (напр. ф. нечаканасці, ф. часу).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

mould​1 [məʊld] n. BrE

1. фо́рма, фо́рмачка; шабло́н

2. хара́ктар

♦

break the mould паруша́ць трады́цыю, адступа́ць ад шабло́ну;

be cast in the same mould быць адно́лькавым (з кім-н.), ≅ з аднаго́ це́ста

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

поро́чный

1. распу́сны; разбэ́шчаны; сапсава́ны; гане́бны;

поро́чный хара́ктер сапсава́ны (разбэ́шчаны, распу́сны) хара́ктар;

2. в др. знач. зага́нны;

поро́чные ме́тоды зага́нныя ме́тады;

◊

поро́чный круг зага́нны круг.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

disposition

[,dɪspəˈzɪʃən]

n.

1) разьмяшчэ́ньне n., дыспазы́цыя, дысьляка́цыя f

2) хара́ктар -у, но́раў -ву m

3) схі́льнасьць f

4) распараджэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)