АНТЫПАСА́ТЫ

(ад анты... + пасаты),

заходні перанос паветра ў трапасферы трапічных шырот над слоем усх. вятроў — пасатаў. Развіты на выш. 2—3 км каля тропікаў, да 10 км і больш (бліжэй да экватара). З’яўляюцца перыферыйнай часткай зах. пераносу паветра, які пануе ў верхняй трапасферы і ніжняй стратасферы Паўн. і Паўд. паўшар’яў зямнога шара.

т. 1, с. 399

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

іаніза́цыя

(ад іанізаваць)

утварэнне іонаў (напр. і. паветра).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бало́н м., в разн. знач. балло́н;

га́завы б. — га́зовый балло́н;

б.-зонд — балло́н-зонд;

б. спусці́ў паве́тра — балло́н спусти́л во́здух

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́птымум, ‑у, м.

Спец. Сукупнасць найбольш спрыяльных умоў для каго‑, чаго‑н. Тэмпературны оптымум чалавека. Кліматычны оптымум. Оптымум вільготнасці паветра.

[Лац. optimum — найлепшае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачмы́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Чмыхаць некаторы час. Грышка асцярожна вылез з гушчару, пачмыхаў носам, нібы абнюхваючы паветра. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абадзьму́ць, ‑му, ‑меш, ‑ме; ‑мём, ‑мяце; зак., каго-што.

Разм. Ачысціць, сагнаць што‑н. зверху струменем паветра. Вецер абадзьмуў расу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кандыцыяні́раваць, ‑руш, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Прывесці (прыводзіць) у адпаведнасць з пэўнымі нормамі, патрабаваннямі. Кандыцыяніраваць збожжа. Кандыцыяніраваць паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

духме́нь, ‑і, ж.

Разм. Душнае надвор’е, паветра; духата. Салодкі сон дзіцячы пасля пылу, духмені. Лынькоў. Ад лесу патыхала духменню. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аздараві́цца, ‑раўлюся, ‑ровішся, ‑ровіцца; зак.

Палепшыцца, стаць нармальным, пасвяжэць. Спусцілася сонца за лес, пацягнула халадком пасля спякоты, аздаравілася паветра. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вентыля́цыя, ‑і, ж.

1. Праветрыванне закрытага памяшкання. Вентыляцыя пакоя.

2. Прыстасаванне або сістэма прыстасаванняў для ўзмацнення перамяшчэння паветра. Пераманціраваць вентыляцыю.

[Лац. ventilatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)