фрыкаты́ўны, ‑ая, ‑ае.
У мовазнаўстве — які ўтвараецца шляхам трэння паветра ў шчыліне паміж збліжанымі моўнымі органамі (пра гукі); шчылінны.
[Ад лац. fricare — церці.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фрыкаты́ўны, ‑ая, ‑ае.
У мовазнаўстве — які ўтвараецца шляхам трэння паветра ў шчыліне паміж збліжанымі моўнымі органамі (пра гукі); шчылінны.
[Ад лац. fricare — церці.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)