Verbum

бязво́льны, -ая, -ае.

Які не мае сілы волі, слабахарактарны.

Б. характар.

|| наз. бязво́льнасць, -і, ж.

бяздо́льны, -ая, -ае.

Які не мае шчаслівай долі, няшчасны.

Б. люд.

|| наз. бяздо́льнасць, -і, ж.

бяздо́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м. (разм.).

Той, хто не мае свайго жылля і сям’і.

бяздо́нны, -ая, -ае.

Які не мае дна, вельмі глыбокі.

Бяздоннае возера.

|| наз. бяздо́ннасць, -і, ж.

бяспры́кладны, -ая, -ае.

Які не мае сабе роўнага; выключны.

Б. подзвіг.

|| наз. бяспры́кладнасць, -і, ж.

бясфо́рменны, -ая, -ае.

Які не мае выразна акрэсленай формы.

Бясформенная маса.

|| наз. бясфо́рменнасць, -і, ж.

бясхі́бны, -ая, -ае.

Які не мае хібаў, недахопаў; беспамылковы.

Б. разлік.

|| наз. бясхі́бнасць, -і, ж.

вапня́к, -у́, м.

Асадкавая горная парода, якая мае ў сабе вапну.

|| прым. вапняко́вы, -ая, -ае.

віду́шчы, -ая, -ае.

Які мае зрок, бачыць або здольны бачыць.

В. чалавек.

Адзінае відушчае вока.

беспрычы́нны, -ая, -ае.

Які не мае ніякай прычыны; беспадстаўны.

Б. смех.

|| наз. беспрычы́ннасць, -і, ж.