каса́ться несов.

1. (дотрагиваться) дакрана́цца (да каго, чаго), датыка́цца (да каго, чаго);

каса́ться руко́й стола́ дакрана́цца (датыка́цца) руко́й да стала́;

2. (затрагивать) перен. закрана́ць (каго, што);

в кни́ге а́втор каса́ется ва́жных вопро́сов у кні́зе а́ўтар закрана́е ва́жныя пыта́нні;

3. (иметь отношение) ты́чыцца, даты́чыцца, даты́чыць;

э́то меня́ не каса́ется гэ́та мяне́ не ты́чыцца (не даты́чыцца);

4. ісці́ (пра каго, што, аб кім, чым);

речь каса́ется му́зыки размо́ва (гаво́рка) ідзе́ пра му́зыку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

положи́ться (понадеяться) паспадзява́цца (на каго, на што); (доверить) даве́рыць (каму, чаму); (довериться) даве́рыцца (каму, чаму), зда́цца (на каго, на што); (быть уверенным) быць упэ́ўненым (у кім, у чым);

я напра́сно положи́лся на него́ я дарэ́мна паспадзява́ўся на яго́;

я целико́м положи́лся на него́ я ца́лкам даве́рыўся яму́;

на его́ слова́ нельзя́ положи́ться яго́ сло́вам не́льга давяра́ць;

положи́тесь на меня́ даве́рцеся мне;

на меня́ мо́жете положи́ться ва мне мо́жаце быць упэ́ўнены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

судзі́ць, суджу́, су́дзіш, су́дзіць; незак.

1. аб кім-чым, па кім-чым і без дап. Рабіць вывад адносна каго‑, чаго‑н.; меркаваць пра каго‑, што‑н. Я хацеў, каб ты зусім бесстаронна судзіла пра мае ўчынкі. Зарэцкі. // Разм. Абмяркоўваць што‑н., размаўляць пра што‑н. Каля платоў, каля калодзежаў, на дварах перадавалі адзін аднаму, меркавалі, судзілі кожны на свой лад. Мележ. [Сёмка:] Ішоў лысы і пляшывы, Знайшлі яны грэбень, Сталі радзіцца, судзіць, Каму ён патрэбен. Глебка. // Думаць, лічыць; разважаць. Судзілі, хоць не ўсе, а многія, што хлопцы паплацяцца здорава. Гартны.

2. каго-што, пра каго-што. Ацэньваць каго‑, што‑н., асуджаць, ганіць. О, многае ты не ўлічыў, Мой пасівелы дзед астролаг. Але ў мяне няма прычын Цябе судзіць за гэта строга. Тармола. Не судзіць, — хто іграў, не праў, Нам бацькоў сваіх. Куляшоў.

3. каго-што. Разглядаць чыю‑н. правіннасць, злачынства ў судовым парадку. Праз некалькі дзён Ляксея судзілі. Яму далі год і адправілі некуды ў лагер. Ермаловіч. Неўзабаве суд судзіў злачынцаў — шэсць чалавек. Васілевіч. / Пра разбор чыёй‑н. справы грамадскія судом. Будаўнікі папрасілі: калі можна, калі няма людской крыві на сумленні ў Варатніцкага — будзем самі судзіць яго. Дадзіёмаў.

4. каго-што. У спорце — сачыць за выкананнем правіл гульні і вырашаць спрэчкі. Усюды .. [Сцёпка] наспявае: судзіць футбалістаў і шахматыстаў, дае распараджэнне юннатам. Жычка.

5. таксама зак., што каму або без дап. Прадвызначыць, наканаваць каму‑н. што‑н. Няхай сабе не разам мы, Так нам судзіла наша доля. Буйло. Лёс не судзіў .. [сыну] вярнуцца да маці бліжэйшай вясною. Мехаў. Ды не судзіў ёй лёс самой гадаваць сваіх дзяцей. Якімовіч.

6. заг. судзі́(це) (звычайна са словамі «сам», «самі»). Ужываецца ў значэнні рашай(це). — Баюся, што... — Міша не дагаварыў, толькі паціснуў плячыма, — судзіце самі — і сабраўся адыходзіць ад трыбуны. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

überhében

*

I

1.

vt (G) пазбаўля́ць, вызваля́ць (каго-н. ад клопату і г.д.)

2.

(sich)

(G) пазбаўля́цца, вызваля́цца (ад чаго-н.)

II

(sich)

1) надрыва́цца (ад цяжару)

2) набіра́цца пы́хі; фанабэ́рыцца (перад кім-н.)

er überhébt sich über die ánderen — ён зазнае́цца [фанабэ́рыцца]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schélten

*

1.

vt (wegen G) свары́цца, ла́яць (за што-н.)

j-n únehrlich ~ — папрака́ць каго́-н. у несумле́ннасці

2.

vi (über A) свары́цца (з-за чаго-н.); (auf a) ла́яць (каго-н., што-н.)

3.

(sich)

(mit D) свары́цца (з кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wut

f - лю́тасць, раз’ю́шанасць

mich páckte die ~ — мяне́ ўзяла́ злосць

in ~ geráten* — раз’ю́шыцца

~ auf j-n háben — мець зло́бу на каго́-н.

séine ~ an j-m áuslassen* — спагна́ць сваю́ злосць на кім-н.

sich in ~ réden — разгарачы́цца, раз’ю́шыцца, раз’яры́я́цца (у час палемікі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bann

m -(e)s

1) выгна́нне, бані́цыя, апа́ла

2) ча́ры, прыва́бнасць

◊ in Acht und ~ — у нямі́ласці

den ~ über j-n verhängen — аб’яўля́ць каго́-н. па́-за зако́нам

im ~ von j-m, von etw. (D) sein [stéhen*] — быць зачарава́ным кім-н., чым-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Streit

m -(e)s, -e

1) спрэ́чка; сва́рка

mit j-m ~ ánfangen* — заспрача́цца з кім-н.; пача́ць сва́рку

◊ ríchtige Ábrede macht kéinen ~ — угаво́р даражэ́й за гро́шы

2) спра́ва, працэ́с, спрэ́чкі (у судзе)

3) схва́тка, суты́чка, бой

éinen ~ vom Záune bréchen* — пачына́ць спрэ́чку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zóllen

vt

1) плаці́ць (мыта)

2) гіст. плаці́ць (даніну)

3)

j-m Áchtung ~ — ака́зваць каму́-н. (нале́жную) паша́ну [пава́гу]

j-m Béifall ~ — выка́зваць каму́-н. адабрэ́нне

j-m Dank ~ — выка́зваць каму́-н. падзя́ку

j-m Bewúnderung ~ — выка́зваць каму́-н. захапле́нне, захапля́цца кім-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

палічы́ць, ‑лічу, ‑лічыш, ‑лічыць; зак.

1. каго-што. Зрабіць падлік; злічыць. Дзяўчына адчыніла чорны бліскучы радыкюльчык, дастала з яго маркі, палічыла, аддала Косціку. Арабей.

2. Прыйсці да якой‑н. думкі аб чым‑н.; вырашыць. Аставацца тут на прывале Букрэй палічыў небяспечным. Колас. Усе палічылі, што Нічыпар проста змарыўся. Асіпенка. // што. Расцаніць, успрыняць якім‑н. чынам. Мікіта не заўважыў іранічнага тону і палічыў бацькаў адказ за добры знак. Колас. // за каго-што. Прыняць каго‑н. за каго‑н. іншага, за што‑н. іншае. — Я зацікавіўся Бабровым пасля таго, як мяне аднойчы палічылі за яго. Гамолка. // кім, за каго. Уявіць сябе або каго‑н. у якой‑н. ролі, якасці. [Ланге:] Ты палічыў сябе кіраўніком і вырашыў, што толькі тваё жыццё — жыццё, а таварышаў... Маўзон.

3. каго-што і без дап. Лічыць некаторы час. Палічыць на лічыльніках.

•••

Палічыць рэбры — пабіць, збіць каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)