падчапі́ць

1. (зачапіць, прычапіць) ánhaken vt (да чаго-н. an A);

2. разм. (набыць) sich (D) ánschaffen; áufgabeln vt (каго-н.);

дзе ты падчапі́ла яго́? разм. wo hast du ihn denn áufgegabelt?;

3. перан. разм. (сказаць што-н. з’едлівае) nécken vt (чым-н. mit D); hänseln vt (пакепліваць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жыць

1. (існаваць) lében vi;

жыць у зго́дзе in Fríeden lében; sich gut vertrágen* (з кім-н. mit D);

дрэ́нна жыць з кім-н. zu j-m ein schléchtes [gespánntes] Verhältnis háben, mit j-m auf Kríegsfuß stéhen*;

2. (мець жытло, кватараваць) wóhnen vi;

дзе ты жыве́ш? wo wohnst du?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засе́сці

1. (за што-н.) sich sétzen;

засе́сці за рабо́ту sich an die Árbeit máchen;

2. (дзе-н.) sich féstsetzen аддз.;

засе́сці до́ма zu Háuse hócken;

3. (прытаіцца) sich verstécken;

засе́сці ў заса́ду sich in den Hínterhalt légen, sich auf die Láuer légen;

4. (завязнуць) stécken bléiben* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вачні́цы, ‑ніц; адз. вачніца, ‑ы, ж.

Паглыбленні ў пярэдняй частцы чэрапа, на твары, дзе змяшчаюцца вочы. Твар выцягнуўся, і цёмна-сінія плямы трывала аселі ў вачніцах. Савіцкі. Жорсткі пясок агнявая пустыня Праз вачніцы мае ўсё сыпле і сыпле. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́валга, ‑і, ДМ ‑дзе, ж.

Лясная пеўчая птушка атрада вераб’іных з жоўтым і чорным або зеленаватым апярэннем. Вакол бадзёра пастуквалі па дрэвах дзятлы, над самай маёй галавой, недзе ў зялёным лісці, працяжна і меладычна свістала івалга. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камо́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Невысокая шафа з некалькімі шуфлядамі для хавання бялізны і розных хатніх рэчаў. — Абручальны пярсцёнак у камодзе, — выціснуў гаспадар з дакорам у голасе. Бажко. [Бабейка] згроб паперы са стала і кінуў у шуфляду камоды. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капу́т, нескл., м.; у знач. вык.

Разм. Канец, смерць. — Капут яму, пане. Дзе ж ён будзе жывы, паляжаўшы ў такой вадзе. Не ўжо. Галавач. На другі тыдзень схапіла мяне ў дадатак яшчэ і ліхаманка. Аслабеў зусім, думаў — капут! Карпюк.

[Ням. Kaputt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дазна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Сабраць, атрымаць звесткі аб кім‑, чым‑н.; даведацца пра каго‑, што‑н. Міхалка і не стараўся дазнацца, дзе бывае яго гаспадар. Чорны. Камандзір растлумачыў, як і куды ісці кожнаму разведчыку, аб чым дазнацца. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збо́рня, ‑і, ж.

Разм.

1. Сход, сходка; зборышча. Зборня ўнялася і перайшла да звычайных разважанняў, жартаў, смеху і піскаў. Гартны.

2. Уст. Памяшканне, дзе адбываліся сходы грамады; зборная. На ганку перад зборняю спаткаў Лабановіча валасны стораж дзед Піліп. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асачы́ць, асачу, асочыш, асочыць; зак., каго-што.

Разм. Знайсці, высачыць, дапільнаваць. Асачыць дзіка. □ Хапіліся тут леснікі І пану данеслі, што ноччу Каліну яны асачылі. Танк. [Трахім:] — Выйшаў я паціхеньку на дрывотню, асачыў, дзе воўк сядзіць, і застрэліў праз шчыліну. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)