трафе́й

(лац. trophaeum, ад гр. tropaion = помнік перамогі)

1) зброя і ваенная маёмасць, захопленая ў пераможанага праціўніка ў час вайны;

2) перан. здабыча як сведчанне поспеху ў якой-н. галіне (напр. паляўнічыя трафеі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дзялі́ць, дзялю́, дзе́ліш, дзе́ліць; дзе́лены; незак.

1. каго-што. Падзяляць на часткі, размяжоўваць.

Д. маёмасць.

Д. на порцыі.

Д. вучняў на групы.

2. што на што. Рабіць арыфметычнае дзеянне дзялення.

Д. адзін лік на другі.

3. што з кім. Аддаваць каму-н. частку чаго-н. свайго для сумеснага карыстання.

Таварышы дзялілі ўсё папалам.

Д. хлеб і соль.

4. перан., што з кім. Перажываць што-н. разам з кім-н.

Д. радасць і гора.

|| зак. падзялі́ць, -дзялю́, -дзе́ліш, -дзе́ліць і раздзялі́ць, -дзялю́, -дзе́ліш, -дзе́ліць; -дзе́лены.

|| наз. дзяле́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бага́цце н.

1. (маёмасць) Réichtum m -s, -tümer; Vermögen n -s, -;

2. (раскоша) Pracht f -, Üppigkeit f -;

3. (матэрыяльнае і г. д.) Schätze pl;

прыро́дныя бага́цці Bódenschätze pl, Natúrschätze pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

transfer​2 [trænsˈfɜ:] v.

1. перано́сіць, перамяшча́ць, пераво́дзіць;

transfer a student from one group to another пераве́сці студэ́нта з адно́й гру́пы ў і́ншую;

transfer some money пераво́дзіць гро́шы на і́ншы раху́нак

2. перадава́ць (маёмасць)

3. пераса́джваць; пераса́джвацца (на іншы від транспарту)

4. калькава́ць (малюнак)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

страхава́ць, страхую, страхуеш, страхуе; незак., каго-што.

1. Праводзіць страхаванне (у 2 знач.), заключаць дагавор аб страхаванні. Страхаваць жыццё. Страхаваць багаж. Страхаваць маёмасць. Страхаваць будынак ад пажару.

2. Спец. Засцерагаць ад няшчасных выпадкаў пры выкананні гімнастычных практыкаванняў, цыркавых нумароў і пад. Страхаваць гімнаста.

3. перан. Засцерагаць ад чаго‑н. (непрыемнага, непажаданага). Вы не зусім правільна зрэагавалі на гэты выпадак — трэба было страхаваць сябе ад новага «ЧП» не суровымі вымовамі. Дадзіёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

veránschlagen

vt

1) скла́сці каштары́с, калькулява́ць

2) перан. улі́чваць, ацэ́ньваць

das Vermögen wúrde zu hoch veránschlagt — маёмасць ацані́лі (за)на́дта высо́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

здабы́так м.

1. (маёмасць) Éigentum n -s, -tümer; Besítz m -es;

2. (дасягненні) Errúngenschaft f -, -en;

3. (рэч і г. д.) Ánschaffung f -, -en;

4. матэм. Prodúkt n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rate​2 [reɪt] v.

1. ацэ́ньваць; падлі́чваць, лічы́ць;

What do you rate his fortune at? У якую суму вы ацэньваеце яго маёмасць?

2. infml лічы́ць, разгляда́ць; меркава́ць;

She is generally rated as one of the best modern poets. Яе лічаць адной з найлепшых сучасных паэтак.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Клад 1 ’схаваныя каштоўнасці, скарб’ (ТСБМ, Яшк.). Ст.-рус. кладъ ’тс’, серб.-харв. кла̑да ’дабро, маёмасць’, польск. kład ’тс’. Паралелі сведчаць аб тым, што значэнне ’клад’ узнікла яшчэ ў праславянскі перыяд. Этымалогія празрыстая: да klasti (гл. класці). Прасл. kladъ мае дакладную балтыйскую паралель: літ. klõdas ’слой, палажэнне’ (параўн. клад 2), якое да літ. klóti ’рассцілаць, пакрываць’ (Фрэнкель, 274–275).

Клад 2 ’укладка раўніны длы вырабу вугалю’ (Мат. Гом.), ’складзеныя дровы’ (Сл. паўн.-зах., Др.-Падб.). Да класці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Наўда́ку ’наўрад, наўрад ці’ (Нас., Яруш., Растарг., Юрч.), ’наўрад, малаверагодна, на ўдачу’ (Гарэц., Бяльк.), наўдачу ’тс’ (Яруш., Нас.). Да удацца, удача (гл.), заканчэнне -/сі/, відаць, пад уплывам іншых прыслоўяў, дзе яно адлюстроўвае канчатак род.-месн. скл. назоўнікаў на -къ (гл. Карскі 2-3, 69), паколькі назоўнікаў тыпу *удак няма; няправільна збліжаецца з наўда ’карысць, маёмасць; асаблівасць, важнасць’ (гл.) на аснове значэння ’нічога асаблівага, нічога важнага’, перш за ўсё па лінгвагеаграфічных меркаваннях (параўн. Арашонкава і інш., БЛ, 3, 1973, 31).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)