маё́масць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. маё́масць
Р. маё́масці
Д. маё́масці
В. маё́масць
Т. маё́масцю
М. маё́масці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маёмасць, -і, ж.

Тое, што належыць каму-н., знаходзіцца ў чыім-н. уладанні; уласнасць.

Нерухомая м.

Асабістая м.

Дзяржаўная м.

|| прым. маёмасны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маёмасць ж. иму́щество ср.; достоя́ние ср.; состоя́ние ср.;

○ дзяржа́ўная м. — госуда́рственное иму́щество;

рухо́мая (нерухо́мая) м. — дви́жимое (недви́жимое) иму́щество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маёмасць, ‑і, ж.

Рэчы, прадметы, каштоўнасць, якія належаць каму‑н., знаходзяцца ў чыім‑н. уладанні. Дзяржаўная маёмасць. □ Панская зямля і маёмасць былі канфіскаваны і перададзены батракам і бедным сялянам. Кавалёў. З прыфрантавой паласы ўжо былі эвакуіраваны ўсе паязныя саставы і ўся чыгуначная маёмасць. Чорны.

•••

Нерухомая маёмасць — маёмасць, якая складаецца з зямельнага ўчастка і будынкаў.

Рухомая маёмасць — маёмасць, якая складаецца з каштоўнасцей, рэчаў, мэблі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маёмасць (у праве) 1/610; 2/200; 3/195; 4/483; 6/529; 7/314

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

маёмасць

т. 9, с. 500

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маёмасць ж.

1. Vermögen n -s, -, Gut n -(e)s, Güter; Besítzwerte pl;

рухо́мая маёмасць Mobíli¦en pl, bewéglicher Besítz;

нерухо́мая маёмасць Immobíli¦en pl, únbeweglicher Besítz;

маёмасць, яка́я абклада́ецца пада́ткам stéuerpflichtiges Vermögen;

вайско́вая маёмасць Kríegsmaterial n -s;

2. (рэчы) Hábe f -, Hab und Gut n -(e)s; Hábseligkeiten pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Маёмасць, ма́емасць, ма́імысьць ’рэчы, прадметы, каштоўнасці, якія знаходзяцца ў чыім-небудзь уладанні’ (ТСБМ, Касп., Гарэц., Бяльк.) — аддзеепрыметнікавае ўтварэнне ад маёмы, маімый ’наяўны, той, што ёсць’ (Бяльк.), як вядомы, знаёмы і суф. ‑асць. Сюды ж навуковы тэрмін — новаўтварэнне (калька) маёмасны ’звязаны з уладаннем’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маёмасць, багацце, скарб, набытак, пажыткі, рэчы, інвентар; дабро, дабытак, нажытак, барахло, манаткі, бэбахі, мэтлахі (разм.); маетнасць (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Вымарачная маёмасць 3/195

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)