disease

[dɪˈzi:z]

1.

n.

хваро́ба f., захво́рваньне n.

2.

v.t.

выкліка́ць хваро́бу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

disgust

[dɪsˈgʌst]

1.

n.

агі́да f.; мо́ташнасьць f.

2.

v.t.

выкліка́ць агі́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

invoke

[ɪnˈvoʊk]

v.t.

1) клі́каць, прасі́ць (рату́нку)

2) умо́льваць, малі́ць

3) выкліка́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

irritate

[ˈɪrɪteɪt]

v.t.

1) раздражня́ць, дакуча́ць; злава́ць

2) выкліка́ць раздражне́ньне або́ запале́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

изумле́ние здзіўле́нне, -ння ср.;

в изумле́нии у здзіўле́нні;

досто́йный изумле́ния які́ здзіўля́е;

к велича́йшему изумле́нию на вялі́кае здзіўле́нне;

от изумле́ния ад здзіўле́ння;

приводи́ть, привести́ в изумле́ние дзіві́ць, здзіві́ць, выкліка́ць, вы́клікаць здзіўле́нне;

приходи́ть, прийти́ в изумле́ние дзіві́цца, здзіві́цца;

с изумле́нием са здзіўле́ннем;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

irritate [ˈɪrɪteɪt] v.

1. дакуча́ць (каму-н.), злава́ць (каго-н.)

2. раздражня́ць; выкліка́ць раздражне́нне/запале́нне (скуры, вачэй і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

waterworks [ˈwɔ:təwɜ:ks] n. (pl. waterworks) водаправо́дная ста́нцыя; гідратэхні́чныя збудава́нні

♦

turn on the waterworks infml заліва́цца слязьмі́ (каб выклікаць жаль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зубаска́льства, ‑а, н.

Смех, жарты або насміханне з каго‑, чаго‑н. Сцёпка прачытаў.. [ліст] борздзенька — проста не хацеў пры таварышам сядзець над ім доўга, каб не выклікаць гэтым іх зубаскальства. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адна́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.

Прымусіць адвыкнуць ад чаго‑н.; адвучыць ад якой‑н. звычкі, схільнасці і пад. // Выклікаць нежаданне хадзіць куды‑н., перашкодзіць мець сувязь з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напало́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. страх, трывогу, спалохаць. Напалохаць вавёрку. □ Тое, што змеціў настаўнік, і тое, што раптам пачуў, і здзівіла яго, і напалохала. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)