Разжу́хацца ’пасварыцца’ (Янк.). Ад раз- і жу́хаць ’рэзка кідаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Размаха́й ’марнатравец’, размаха́йства ’марнатраўства’ (КЭС). Ад раз- і маха́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verschénken

I

vt (раз)дары́ць, падары́ць

II

vt прадава́ць распі́вачна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wöchentlich

1.

a штотыднёвы

2.

adv штотддзень, раз у тддзень

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zertéilung

f -, -en

1) (раз)дзяле́нне; разраза́нне

2) мед. разрушэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Кроць ’раз’ (Нас.). Запазычанне з польск. kroć ’тс’ (Кюнэ, Poln., 68).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раздне́ць ’развіднець’ (Сцяшк.). Ад раз- і днець (гл.), як распаго́дзіцца, раздажджы́цца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́зік ’малады парастак, атожылак’ (ТС). Ад рэзаць, параўн. раз ’адзін’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перадво́іць, ‑двою, ‑двоіш, ‑двоіць; зак., што.

Спец. Узараць другі раз. Перадвоіць папар перад сяўбою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перачы́сціцца, ‑чышчуся, ‑чысцішся, ‑чысціцца; зак.

Разм. Вычысціць, пачысціць на сабе адзежу нанава, яшчэ раз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)