Verbum

каласава́ць ​¹, ‑суе; незак.

Выпускаць колас у працэсе росту (пра злакі). Жыта каласуе. Пшаніца каласуе. // Пра поле, ніву, на якіх пасевы выпускаюць колас. Шумяць, каласуюць зялёныя нівы На вольных прасторах маёй Беларусі. Хведаровіч.

каласава́ць ​², ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

Разм. Паўторна абмалочваць каласы, якія засталіся цэлымі пасля першай малацьбы. Каласаваць ячмень.

засце́ньвацца, ‑аецца; незак.

Разм. Зацягвацца, засланяцца чым‑н. Яшчэ з вечара неба з паўднёвага боку засценьвалася дымнаю павалокаю лёгкіх воблакаў. Колас.

засцяро́жлівы, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца з засцярогай; асцярожны. Гэты нясмелы засцярожлівы стук моцна ўразіў бабку і прымусіў забіцца яе сэрца. Колас.

збянтэ́жанасць, ‑і, ж.

Стан збянтэжаная. Дзед пастараўся прыняць самую пацешную постаць перапалоханага чалавека. Такая перапалоханасць і дзедава збянтэжанасць развесяліла легіянераў. Колас.

жыватво́рчы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і жыватворны. Жыватворчы ўплыў. □ Усё зацвіло, загаманіла, Бы жыватворчая тут сіла Ад сну прыроду абудзіла. Колас.

зана́дзіць, ‑наджу, ‑надзіш, ‑надзіць; зак., каго.

Разм. Прывабіць падкормкай, прынадай. І з вудай дзядзька шчасце мае: Язёў занадзіць і кілзае. Колас.

зараўці́, ‑раву, ‑равеш, ‑раве; ‑равём, ‑равяце; зак.

Пачаць раўці. // Азвацца ровам; прараўці. Гром выбухнуў, зверам зароў І змоўк за ракой. Колас.

вяндлі́на, ‑ы, ж.

Вэнджанае прасоленае мяса, сала. Стол заслалі, прынеслі талеркі з вяндлінаю, якую так добра ўмеюць прыгатаўляць на Беларусі. Колас.

вятра́к, ветрака, м.

Ветраны млын. Па адзін і па другі бок вёскі стаялі ветракі, як страшыдлы, шырока раскінуўшы свае крылы. Колас.

гаршчо́чак і гаршчэ́чак, ‑чка, м.

Памянш. да гаршчок; маленькі гаршчок. Каля печы стаіць з вілкамі ў руках старожка, прыстаўляе гаршчочак. Колас.