Разм.пагард. Пустая, легкадумная дзяўчына або маладая жанчына, якая думае толькі аб уборах, гульнях і пад. [Макарэнка:] — Калі дзяўчына наша, то ўгаворваць не давядзецца, сама схопіцца за даручэнні, а калі фіфа якая-небудзь, лепш не звязвацца...Новікаў.Возіць жонку-кралю Ён па магазінах: Тая ўся ў каралях — Фіфа, не жанчына.Маеўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
начэ́рпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Чэрпаючы, набраць у якой‑н. колькасці. Жанчына начэрпала вады і павяла пакупнікоў у хату.Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блудні́ца, ‑ы, ж.
Уст.Жанчына лёгкіх паводзін, распусніца. На Захараўскай вуліцы Дзень як уздзене чорны халат, Толькі песня чуваць блудніцы.Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маларо́слы, ‑ая, ‑ае.
Невялікага росту, нізкарослы. Хлапчук хоць яшчэ і падлетак, але ўжо большы за матку, бо яна — жанчына маларослая.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сэрцае́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Рмн. ‑дак; ж.
Разм.жарт.Жанчына, якая карыстаецца вялікім поспехам у мужчын; пакарыцелька мужчынскіх сэрцаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шта́пельны, ‑ая, ‑ае.
Выраблены са штапелю (у 2, 3 знач.). На беразе .. стаяла басаногая маладая жанчына ў штапельнай сіненькай сукенцы.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
А́БЭ КО́БА
(сапр.Кіміфуса; н. 7.3.1924, Токіо),
японскі пісьменнік. Вядомасць Абэ Коба прынеслі раманы-прытчы «Жанчына ў пяску» (1962), «Чужы твар» (1964), «Спаленая карта» (1967), «Чалавек-скрынка» (1973), «Тайнае спатканне» (1977), «Каўчэг «Сакура» (1984) і інш., гратэскава-фантаст. п’есы «Паляванне на рабоў» (1955), «Прывіды сярод нас» (1958), «Сказанне пра веліканаў» (1960), «Крэпасць» (1962), «Мужчына, які ператварыўся ў дубінку» (1969) і інш. У цэнтры твораў Абэ Коба маральна-філас. праблемы, трагедыя адзіноцтва ў сучасным свеце, працэс адчужэння асобы, матывы безвыходнасці. Аўтар аповесці «Сцяна. Злачынства S. Карума» (1951; літ. прэмія Акутагавы).
