сі́верны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Паўночны (пра вецер); халодны з рэзкім пранізлівым ветрам (пра пагоду). На дварэ за вугламі па-воўчы скавытаў халодны сіверны вецер. Нікановіч. Пазней.. [Аляксей] бачыў сіверную, віхурную зіму пад Сталінградам у новай танкавай брыгадзе, якая яшчэ не была ў баях. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верхаві́нне, ‑я, н., зб.

Верхавіны дрэў, раслін. Вецер налягае на лес, гудзе ў верхавінні хвой. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абязлю́дзелы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў бязлюдным, пустэльным. Абязлюдзелы інтэрнат. □ Вецер халодны скуголіць Над абязлюдзелым полем. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паздзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Тое, што і паздзьмуваць. З вербаў паздзімае вецер каткі. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́веркі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і сіверны. На голым.. схіле дзьмуў сіверкі марозны вецер. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нічаве́й ’старасцень вясенні, Senecio vernalis L.’ (віц., Кіс.). Няяснае магчыма, кантамінацыя дзвюх народных назваў расліны: нічуйвецерУ, сухавея > нічавей, гл. нячуй‑вецер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

надзьму́ць

1. áufblasen* vt; áufpumpen vt (помпай);

ве́цер надзьму́ў ве́тразь der Wind blähte das Ségel;

2. (нанесці – пра вецер і г. д.) heránwehen vt;

надзьму́ць гу́бы schmóllen vi, beléidigt tun*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

biting [ˈbaɪtɪŋ] adj.

1. во́стры; прані́злівы; прані́клівы;

a biting wind рэ́зкі ве́цер

2. з’е́длівы, саркасты́чны;

biting words з’е́длівыя сло́вы; шпі́лькі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

whiffle

[ˈhwɪfəl]

v.i.

1) падзьму́хваць, павява́ць (пра ве́цер)

2) хіста́цца, быць нерашу́чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Вест ’захад, заходні вецер’ (КТС, БРС) запазычана праз рус. мову (Крукоўскі, Уплыў, 82) < гал., н.-ням. west ’захад, заходні’ (Фасмер, 1, 304).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)