Той, хто хлусіць; манюка. Шафранскага я толькі адзін раз бачыў у вочы, на выпускным вечары, але чуў, што гэта чалавек нязломны, суровы і патрабавальны, што ён вельмі не любіць хлусоў і манюк.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
часці́ць, чашчу, часціш, часціць; незак.
Вельмі хутка, часта рабіць якія‑н. рухі, дзеянні і пад. — Усё зразумела, — адразу адказаў той. — У вас, малады чалавек, часціць сэрца.Гамолка.— З грэблі б’юць. Вось і нямецкія аўтаматы часцяць.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
breaker
I[ˈbreɪkər]
n.
1) буру́н -а́m., пе́ністая хва́ля
2) драбі́лка f. (машы́на)
3) разьбіва́льнік -а m.
a breaker of promises — той, хто ня стры́мвае абяца́ньняў
a breaker of hearts — сэрцае́д -а m.
II[ˈbreɪkər]
n.
бо́чка для вады́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
than
[ðæn]
conj.
1) як, за, чы́мся
This train is faster than that one — Гэ́ты цягні́к хутчэ́йшы за той
2) іна́кш, як, як не
How else can we come than on foot? — Як іна́кш мо́жам прыбы́ць, як не пехато́й?
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
flier
[ˈflaɪr]
n.
1) ляту́н -а́m.
That eagle is a high flier — Той аро́л высо́ка лётае
2) пілёт -а m.
3) ху́ткі цягні́к, аўто́бус; экспрэ́с -а m.
4) informal рызыко́ўнае прадпрые́мства, аванту́ра f.
5) Tech. махаві́к -а́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гамеры́чны
(фр. homérique, ад гр. Homer = імя старажытнагрэчаскага паэта)
вялізны, незвычайных памераў або сілы;
г. смех — нястрымны, грамавы смех, падобны на той, якім, паводле «Іліяды» Гамера, смяяліся на сваіх гулянках алімпійскія багі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рэзана́нс
(фр. résonance, ад лац. resonere = адгукацца)
1) узбуджэнне ваганняў аднаго цела ваганнямі другога з той жа частатой;
2) здольнасць узмацняць гучанне, уласцівае некаторым памяшканням;
3) перан. водгук, водгалас (напр. грамадскі р.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Абры́да, абрыдзіць, гл. брыдота, брыдкі. Цікавым з’яўляецца арэал пашырэння гэтага слова. Параўн. укр.обридний, обрида, польск.obrzydzić, obrzydliwy, obrzydny, усх.-чэш.obřidlivý. У той жа час зыходнае слова мае агульнаславянскі і праславянскі характар. Эпіцэнтр распаўсюджання гэтай групы лексем выявіць цяжка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Канада́ ’жанчына, якая ўмее прасіць’, канадзіць ’выпрошваць’ (КЭС. лаг.), ігп. ’вельмі хацець’ (Сл. паўн.-зах.); смал.канайть ’прасіць’, арханг.ку́нда ’той, хто неадчэпна прыстае’. Няясна. Магчыма, звязапа з літ.gandas ’чуткі, гавэнда’. Параўн. семантычна блізкае ўкр.бойк.конападити ’канькаць’, ’назаляць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ме́льня1 ’млын’ (палес., КЭС). Да малоць (гл.). Той жа суфікс ‑ня ў пі́льня, ста́йня, бойня (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 59).
Ме́льня2 ’малая ўкладка снапоў’ (валож., Сл. ПЗБ). З мэндля (гл.) у выніку выпадзення ‑д‑ і перастаноўкі нлʼ…лʼн.