łan, ~u

м.

1. поле;

2. паэт. ніва, палетак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

во́ін м. во́ин;

◊ адзі́н у по́лі не в. — погов. оди́н в по́ле не во́ин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

magnetic [mægˈnetɪk] adj.

1. магні́тны;

a magnetic field магні́тнае по́ле;

magnetic tape магні́тная сту́жка

2. магнеты́чны;

a magnetic personality магнеты́чная асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kámpfstätte

f -, -n

1) арэ́на барацьбы́

2) по́ле бі́твы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Úmfeld

n -(e)s, -er спец. навако́лле, бліжэ́йшае по́ле

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áckerland

n -(e)s -länder(eien) по́ле, ралля́, во́рыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прастапо́ліца ’не зарослае (лесам або кустамі) поле’ (карэл., Нар. словатв.), прастапо́льніца ’поле, на якое ніколі не клалі гной’ (Скарбы). Польск. prostopole ’поле на лясной паляне, з якога звычайна быў добры ўраджай’. Да про́сты і поле, складанае, аформлена суфіксам ‑іца. Сюды ж прастапо́лё ’неўрадлівае поле’ (слонім., Сцяшк.), прастапо́ль ’няўгноеная глеба’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Магчыма, адлюстроўвае сістэму падсечна-агнявога земляробства, параўн. ст.-бел. полѧ простого моркгъ (Статут 1588); славен. prosto polje ’адкрытае, чыстае поле’, г. зн. ’ляда’, а таксама ў песні: Ой, у полі‑прастаполі / Там зрадзіла проса (Песні Беласточчыны. Мн., 1997, 503). Гл. Цыхун, Зб. Абрэмбскай-Яблонскай, 53.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапо́лы ў выразе: пераполае поле ’поле, якое ніколі не апрацоўвалася’ (Ян.). Відаць, са стараж.-рус. прѣполый ’зусім пусты’, параўн. ст.-рус. переполье ’дзікае поле’ (1665 г.), переполейцо (1640 г.) ’тс’. Да пера- і полы (гл.). Параўн. таксама перапалявіца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паддо́следны, ‑ая, ‑ае.

Такі, на якім ці над якім праводзяцца розныя доследы. Паддоследная мыш. Паддоследнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напало́ць, ‑палю, ‑полеш, ‑поле; зак., чаго.

Полючы, вырваць нейкую колькасць пустазелля, непатрэбных раслін. Напалоць кош пустазелля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)