1. Той, хто правіць, рэдагуе які‑н. тэкст, рукапіс. Літаратурны рэдактар.
2.Кіраўнік выдання (газеты, кнігі і пад.), які зацвярджае яго змест. Чарнявы намячаўся калі не ў рэдактары, дык у намеснікі рэдактара першай беларускай газеты, якая мелася выходзіць у бліжэйшыя дні.Колас.У прыемнай рэдактара было бязлюдна.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лапіцкая М. (кіраўнік нар. т-ра Гомельскага палаца культуры чыгуначнікаў) 7/425
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Ікано́м ’кіраўнік маёнтка’, ’аканом у кляштары’, ’ашчадны гаспадар’ (Нас.), ікано́мія ’гаспода, панскі двор’ (Бяльк.), ст.-бел.икономъ, иканома ’эканом, загадчык гаспадаркі’. Формы з пачатковым відаць, са ст.-рус.икономъ, икономия (XI–XII стст.) < грэч.οἰκονόμος, οἰκονομία. Гл. Фасмер, 2, 125. Няма падстаў прыцягваць польск.ekonom для тлумачэння ст.-бел.икономъ, як Булыка, Запазыч. Гл. аканом.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шэф
(фр. chef)
1) кіраўнік, начальнік у адносінах да падначаленых;
2) прадпрыемства, установа або арганізацыя, якая пастаянна дапамагае іншым калектывам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
grupowy
grupow|y
1. групавы;
zdjęcie ~e — групавы здымак;
2. ~y м.кіраўнік групы; брыгадзір
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
важа́к, ‑а, м.
1.Высок.Кіраўнік, арганізатар. Камуністы наперадзе ўсюды, заўсёды — На франтах будаўніцтва, у баю, у змаганні; На ўсім свеце яны — сцяганосцы свабоды, Важакі пераможных народных паўстанняў.Танк.Юнакі і дзяўчаты аднадушна прызналі.. [Сашу] сваім важаком.Новікаў.
2. Павадыр статка, чарады. Алені хрыпелі і рваліся з пастронкаў, жалобна роў іх смяртэльна паранены важак.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камандо́р, ‑а, м.
1. Вышэйшае званне ў рыцарскім ордэне. // Асоба, якая мае гэта званне.
2.Уст. Начальнік атрада суднаў без адміральскага чыну. Камандор эскадры.
3. Званне старшыні яхт-клуба. // Асоба, якая мае гэта званне (у некаторых краінах Заходняй Еўропы, у ЗША і ў СССР да 1926 г.). //Кіраўнік конных, лыжных, аўтамабільных і пад. спаборніцтваў.
[Фр. commandeur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ра́бін
(ст.-яўр. rabbi = літар. настаўнік мой)
духоўны кіраўнік вернікаў у яўрэйскай рэлігійнай абшчыне.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Ordinárius
m -, -ri¦en
1) ардына́рны прафе́сар; зага́дчык ка́федры
2) кла́сны наста́ўнік, кла́сны кіраўні́к
3) царк. бі́скуп (каталіцкі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Chef
[ʃεf]
1.
m -s, -s шэф, кіраўні́к, нача́льнік
2.
(у складаных назоўніках)
1) гало́ўны, ста́ршы
2) шэ́фскі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)