włodarz
м.
1. кніжн. галава; кіраўнік; гаспадар;
~e miasta — кіраўніцтва горада;
2. уст. стараста
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)