кіраўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Асоба, якая кіруе кім-, чым-н.

К. вытворчага аб’яднання.

|| ж. кіраўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. кіраўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кіраўні́к, -ка́ м.

1. руководи́тель, глава́; прави́тель;

2. управля́ющий;

к. спраў — управля́ющий дела́ми (управде́л, управдела́ми)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

кіраўні́к, ‑а, м.

Той, хто кіруе кім‑, чым‑н. Класны кіраўнік. Кіраўнік гуртка. □ Ціхон Піменавіч Бумажкоў стаў выдатным гаспадарнікам, вядомым кіраўніком прамысловых прадпрыемстваў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіраўні́к м

1. Léiter m -s, -;

кіраўні́к аддзе́ла Abtéilungsleiter m;

кіраўні́к спра́вамі Sáchwalter m -s, -;

кла́сны кіраўні́к Klássenleiter m, Klássenlehrer m -s, -;

кіраўні́к гуртка́ Grúppenleiter m -s, -, Zírkelleiter m;

навуко́вы кіраўні́к wíssenschaftlicher Betréuer;

2. (правадыр) Léiter m -s, -, Führer -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кіраўнік, начальнік, галава, загадчык, распарадчык, старшы, камандзір, адміністратар; верхавод (разм.); шэф (кніжн.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

руководи́тель кіраўні́к, -ка́ м.;

руководи́тели госуда́рства кіраўнікі́ дзяржа́вы;

руководи́тель учрежде́ния кіраўні́к устано́вы;

кла́ссный руководи́тель кла́сны кіраўні́к;

руководи́тель кружка́ кіраўні́к гуртка́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

главноуправля́ющий сущ. гало́ўны кіраўні́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

безула́дны, -ая, -ае.

Які не мае ўлады або страціў яе.

Б. кіраўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лясні́чы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Кіраўнік лясніцтва, спецыяліст па лясной гаспадарцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

безыніцыяты́ўны, -ая, -ае.

Які не праяўляе ініцыятывы; пасіўны.

Б. кіраўнік.

|| наз. безыніцыяты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)