Verbum

бацько́ўства, ‑а, н.

1. Кроўная роднасць паміж бацькам і яго дзіцем. Устанаўленне бацькоўства.

2. Уласцівыя бацьку пачуцці і адносіны да сваіх дзяцей.

галапу́зы, ‑ая, ‑ае.

Разм. З голым жыватом (звычайна пра дзяцей). — Прэч! Наз-зад, галапузыя чэрці! — зашыпеў на [хлапчукоў] спраўнік і пагразіў шабляй. Хомчанка.

паабшыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абшыць усё, многае або ўсіх, многіх. Паабшываць насавыя хустачкі карункамі. Паабшываць сцены дошкамі. Паабшываць дзяцей.

павыка́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Выкачаць усё, многае або ўсіх, многіх. Павыкачваць бялізну. Павыкачваць грады. Павыкачваць дзяцей у снег.

перайма́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пераймання (у 2 знач.). Пераймальныя здольнасці дзяцей. Пераймальныя гульні.

2. Несамастойны; запазычаны. Пераймальны верш.

піне́ткі, ‑так; адз. пінетка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Лёгкі вываратны абутак на мяккай падэшве для дзяцей, якія яшчэ не ўмеюць хадзіць.

радзі́мец, ‑мцу, м.

Разм. Прыпадак хваробы ў маленькіх дзяцей (а таксама ў парадзіх і цяжарных жанчын), які суправаджаецца сутаргамі і стратай прытомнасці.

сіраці́ць, ‑рачу, ‑раціш, ‑раціць; незак., каго-што.

Рабіць сіратою. [Лявэр:] — І я падумаў сабе — ну, а чаму я павінен сіраціць сваіх дзяцей? Чорны.

шкарляты́на, ‑ы, ж.

Вострая заразная хвароба, пераважна ў дзяцей, якая характарызуецца агульнай інтаксікацыяй арганізма і суправаджаецца болем у горле і чырванаватай высыпкай.

[Іт. scarlattina.]