ку́льба, ‑ы, ж.
Разм. Палка з загнутым верхнім канцом для апоры пры хадзьбе. Абапёршыся на кульбу, дзед уважліва разглядаў дзяцей. Рылько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)